Κρατικός Προϋπολογισμός 2010... κουβέντα να γίνεται!

άρθρο του Γιάννη Μπαλάφα, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ στην "Ελευθεροτυπία", 24/12/2009

Η απαξιωτική αναφορά στον τίτλο θέλει να αναδείξει την υποτίμηση με την οποία οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν, κάθε χρόνο, το θεωρητικά πιο σημαντικό νομοθέτημα από την πλευρά της οικονομίας.

Παρά ταύτα η συζήτηση για τον προϋπολογισμό φέρνει στο προσκήνιο χρήσιμα συμπεράσματα και προτάσεις για την κρίση, την αντιμετώπιση των επιπτώσεων, την αναζήτηση διεξόδου από αυτήν.

Όσα καταγράφονται στο σχέδιο του προϋπολογισμού, σηματοδοτούν μια παταγώδη αποτυχία όχι μόνο της οικονομικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και τη χρεωκοπία ενός παραγωγικού μοντέλου, που έχει οδηγήσει τη χώρα να ζει με δανεικά. Παραπέρα, ο Προϋπολογισμός 2010 αποτυπώνει και την εξάντληση ενός πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης, που στηρίζεται στη σπατάλη, στις πελατειακές σχέσεις, στον κομματισμό και στο ανεξέλεγκτο των δαπανών της εκάστοτε εξουσίας.
Η αναζήτηση άλλων δρόμων προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη.

Δεν αγνοούμε την πολύ δύσκολη κατάσταση, ιδιαίτερα τα άθλια δημόσια οικονομικά της χώρας. Όμως, όλα αυτά, δεν συνιστούν έκπληξη για τον κ. Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Τους είχαν γνωστοποιηθεί έγκαιρα, πριν τις εκλογές, σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Προβόπουλου και παρόλα αυτά ο κ. Πρωθυπουργός επέμενε προεκλογικά ότι «λεφτά υπάρχουν». Για να κατρακυλήσει σε μερικές βδομάδες στο ότι «η χώρα είναι στην εντατική». Η αξιοπιστία και η τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων δεν χαρακτηρίζουν ούτε τον προϋπολογισμό, ούτε την κυβέρνηση.

Το κεντρικό ζήτημα του Προϋπολογισμού 2010, που είναι το τεράστιο έλλειμμα των 25 δις ευρώ, ποσό που υπερβαίνει το 10% του ΑΕΠ, έχει σαν κύρια αιτία το διαχρονικό φαινόμενο της υστέρησης των εσόδων και της υπέρβασης των δαπανών. Με αυτό το δεδομένο ο δανεισμός του δημοσίου για το 2010 θα ξεκινήσει περίπου από τα 55 δις ευρώ, γεγονός που θα διαμορφώσει το δημόσιο χρέος πάνω από το 120% του ΑΕΠ !
Και εδώ προβάλλει ο μεγάλος κίνδυνος. Η πολιτική που ακολουθεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να παγιδέψει στην ύφεση την ελληνική οικονομία, με πολύ αρνητικές επιπτώσεις για την απασχόληση και για το εισόδημα της μεγάλης πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών.

Η αντιμετώπιση της ζοφερής οικονομικής κατάστασης, που εκφράζεται ανάγλυφα στον Προϋπολογισμό 2010, απαιτεί:

Πρώτο, την προστασία των εργαζομένων και των ανέργων από τις συνέπειες της κρίσης, πολιτική που θα συμβάλει στην επιδιωκόμενη ενίσχυση της ζήτησης.

Δεύτερο, την επιδίωξη θετικής διεξόδου από την κρίση, με κύρια εργαλεία την προώθηση ενός γενναίου Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και τη δημιουργία ενός τραπεζικού πόλου υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, με κεντρικό ρόλο της Εθνικής Τράπεζας, που θα ενισχύσει τη ρευστότητα στην αγορά.

Τέρμα στην εσωστρέφεια!

άρθρο του Γιάννη Μπαλάφα στον "ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 29/11/2009

Οι σκέψεις και οι εκτιμήσεις που ακολουθούν γράφτηκαν λίγες ώρες πριν από την έναρξη της πανελλαδικής σύσκεψης του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Σε αυτό το τοπίο, οι συζητήσεις, οι αντιπαραθέσεις και η κατάληξη της σύσκεψης θα έπρεπε να αναδείξουν τα πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ο προβληματισμός για τη συνολική πορεία της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το επόμενο διάστημα, θα συνεχιστεί.

Η ολοκλήρωση των εργασιών της πανελλαδικής σύσκεψης θα έπρεπε να σηματοδοτήσει την ολόπλευρη στροφή όλων μας στην εξωστρεφή πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα. Τέρμα στις ομφαλοσκοπήσεις και στην εσωστρέφεια. Η κοινωνία βράζει. Τα προβλήματα είναι εκρηκτικά. Η ανεργία καλπάζει. Η κακοπληρωμένη, η επισφαλής, η «μαύρη» εργασία, στους νέους ιδιαίτερα, τείνει να γίνει ο κανόνας. Η ανησυχία για το εισόδημα, για τις συντάξεις, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, τα βασικά κοινωνικά δικαιώματα είναι διάχυτη, μέσα σε ένα κλίμα κρίσης, επενδυτικής απροθυμίας και αναπτυξιακής καθίζησης.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το πρώτο δίμηνο της θητείας της, με καθημερινά δείγματα γραφής, δείχνει να βρίσκεται σε απόκλιση από μια πολιτική κατεύθυνση ολόπλευρης κατανόησης της έντασης των προβλημάτων και, κυρίως, ουσιαστικής συμβολής στην επίλυσή τους.

Οι δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να δίνουν το «παρών» στα κοινωνικά δρώμενα. Στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς, στις γειτονιές. Να συμβάλλουν στην ανάπτυξη αγώνων για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα, να πρωτοστατούν στις κοινωνικές και πολιτικές μάχες που αναπτύσσονται και θα κλιμακωθούν στο άμεσο μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταγράφεται ως η πολιτική δύναμη που θέλει και επιδιώκει, με συνέπεια και σύστημα, να συμβάλει στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων των πολιτών, σήμερα. Αυτό σημαίνει να είναι μέσα στα πράγματα, να αναλύει προσεκτικά την πραγματικότητα και τις τάσεις που διαμορφώνονται, να έχει θέσεις και προτάσεις, να υπερασπίζεται τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση τουλάχιστον άτολμη και αμήχανη, ο χώρος μας, μακριά από λαϊκισμούς και μαξιμαλιστική φρασεολογία, οφείλει να εφαρμόζει σταθερά μια αντιπολίτευση από θέση Αριστεράς. Μια αντιπολίτευση μαχητική, προγραμματική, υπεύθυνη και κινηματική. Μια αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση. Θέλουμε να είμαστε σε επαφή και, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, να εκφράσουμε τη διαμορφωνόμενη συνείδηση των προοδευτικών πολιτών. Ιδιαίτερα των πολιτών που σε μια προηγούμενη σχέση μάς στήριξαν και μας «ανέβασαν», δημοσκοπικά φυσικά, στο 15%. Που πίστεψαν στις προσδοκίες που καλλιέργησε το ΠΑΣΟΚ και σήμερα προβληματίζονται. Δε θέλουμε απλά να σχολιάζουμε και να «σιχτιρίζουμε» την κακή κυβέρνηση. Θέλουμε να πείθουμε για την πολιτική μας, θέλουμε να αλλάζουμε τους συσχετισμούς, θέλουμε μια νέα άνθηση της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Στην παρούσα ζωή, όχι στη δεύτερη παρουσία!

ΟΠΟΥ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

συνέντευξη Γιάννη Μπαλάφα στην "ΕΠΟΧΗ", 29/11/2009

•  ΕΡΩΤΗΣΗ 1. Η Αριστερά που μιλάει στο όνομα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, ποιο περιεχόμενο δίνει στους δύο αυτούς όρους σήμερα, στα διάφορα πεδία του κοινωνικού ανταγωνισμού όπου παρεμβαίνει;

Απάντηση: Η σύγχρονη Αριστερά, μιλώντας για δημοκρατία και σοσιαλισμό στην αυγή του 21ου αιώνα, αναφέρεται στο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία ως το όραμα και το στρατηγικό στόχο που συμπυκνώνει την πολιτική και αξιακή της ταυτότητα.

Ως προς το περιεχόμενο των όρων, ο πυρήνας τους συντίθεται από τα προτάγματα της δημοκρατίας – ελευθερίας και της ισότητας.

Η δημοκρατική – σοσιαλιστική κοινωνία που προσβλέπουμε είναι μια κοινωνία άνθησης της ελευθερίας και της δημοκρατίας για όλους και όλες, αυθεντικής εκπροσώπησης και συμμετοχής, αρμονικής συνύπαρξης και δημιουργίας των ποικίλων διαφορετικοτήτων, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, στρατηγικής αποκέντρωσης.

Ταυτόχρονα, ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία επαναθεμελιώνει τις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος, την ισότητα, την άμβλυνση των ανισοτήτων, την αλληλεγγύη, για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο πέρα από την ακαμψία και το ξεπερασμένο του σοσιαλδημοκρατικού συμβιβασμού.

Προσβλέπει σε μια ανάπτυξη συμβατή με τις ανθρώπινες ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος, που αναδεικνύει την αλληλεγγύη και την κοινωνική προστασία, με έμφαση στους ασθενέστερους, που στοχεύει σε μια νέα πλήρη απασχόληση.

Πέρα από ξεπερασμένους κρατισμούς και επικέντρωση στο ζήτημα της ιδιοκτησίας, μια δημοκρατική – σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας προωθεί ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό, ισχυρό και κοινωνικά προσανατολισμένο δημόσιο τομέα, χωρίς πελατειακή λογική στη διαχείριση των κρατικών πόρων, που ευνοεί και την υγιή ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα, που εξασφαλίζει γνήσιο δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Η αγορά παίζει το ρόλο της περιοριζόμενη ή ρυθμιζόμενη από τις πολιτικές προτεραιότητες, από την ίδια την πολιτική που ανακτά την προτεραιότητά της έναντι της οικονομίας.

• ΕΡΩΤΗΣΗ 2. Αν όντως «ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει», πώς υλοποιείται αυτό το «αξίωμα» από το αριστερό πολιτικό υποκείμενο, αρχής γενομένης από σήμερα;

Απάντηση: Στην παράδοση του σοσιαλιστικού ρεύματος, ως κεντρικό πρόταγμα αναδείχθηκε η ισότητα, ενώ η δημοκρατία – ελευθερία, παρά τη συνεχή επίκλησή της, ιδιαίτερα στη γιακωβίνικη – τριτοδιεθνιστική εκδοχή, ήταν μόνιμα σε κατάσταση μαρασμού, στο όνομα σκοπιμοτήτων, νομοτελειών και υπέρτατων αναγκαιοτήτων.

Για την Αριστερά του 21ου αιώνα είναι και σήμερα ζητούμενο πώς μπορεί να ικανοποιηθεί η ανθρώπινη ανάγκη για ολοένα μεγαλύτερη ισότητα και για ολοένα περισσότερη δημοκρατία – ελευθερία, πώς και πού μπορούν να συνυπάρξουν «αρμονικά» τα δύο αυτά ιδεώδη, όταν μάλιστα είναι δεδομένο ότι κανένα από τα δύο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ως τις ακραίες συνέπειές του χωρίς να περιορίσει την πραγμάτωση του άλλου.

Για τη σύγχρονη Αριστερά, η λύση του προβλήματος της συνύπαρξης σοσιαλισμού και δημοκρατίας βρίσκεται στη λογική και πρακτική της συνειδητής δημοκρατικής ρύθμισης, που ελέγχει και αμβλύνει συνεχώς τις τάσεις της αγοράς προς την κοινωνική διαφοροποίηση.

Οι δημοκρατικές αυτές ρυθμίσεις, που χαρακτηρίζονται από τον βαθειά νεωτερικό και επαναστατικό χαρακτήρα τους και έχουν για το «αριστερό πολιτικό υποκείμενο» μεγάλη σημασία, είναι, μεταξύ άλλων, η αποκέντρωση ως κατεύθυνση στρατηγική, η διεύρυνση της κουλτούρας του συμμετέχειν, οι διαδικασίες περιοδικής κατανομής της εξουσίας, η εναλλαγή, η ανακλητότητα, το μπόλιασμα της φιλοσοφίας και της πρακτικής της λαϊκής αντιπροσώπευσης με μορφές άμεσης δημοκρατίας, με την αυτενέργεια των κινημάτων για την αντιμετώπιση της γραφειοκρατικοποίησης κόμματος, κράτους και κοινωνίας και για την ανάδυση ενός γνήσιου πολιτικού ανταγωνισμού.

Για την Αριστερά, οι δημοκρατικές ρυθμίσεις καταδεικνύουν την ανάγκη θεσμοθέτησης μιας δημοκρατίας ριζοσπαστικής, της ελευθερίας και της ισότητας. Η ριζοσπαστική αυτή δημοκρατία εμπεριέχει την επέκταση και εμβάθυνση της δημοκρατικής επανάστασης που ξεκίνησε πριν 200, περίπου, χρόνια, δεν ευαγγελίζεται μια εντελώς νέα πολιτική μορφή κοινωνίας, όπως προϋποθέτει η κλασσική ιδέα της επανάστασης, αλλά τη ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατικής παράδοσης της νεωτερικότητας σε ολοένα διευρυνόμενες περιοχής της ζωής.

• ΕΡΩΤΗΣΗ 3. Η συζήτηση για τη δημοκρατία παράγει διαχρονικά διαιρέσεις στο εσωτερικό της Αριστεράς, οι οποίες αφορούν κυρίως α) τη διαδικασία της μετάβασης και β) τις μορφές με τις οποίες θα διεξάγεται ο πολιτικός ανταγωνισμός στις μετακαπιταλιστικές κοινωνίες. Τί οφείλει να κρατήσει η «Αριστερά του 21ου αιώνα» από την «παλιά» συζήτηση;

Απάντηση: Μιλώντας για «μετάβαση» και για «πολιτικό ανταγωνισμό», αναδεικνύεται η ιδέα της «υπέρβασης» της υφιστάμενης κοινωνικής τάξης, στην προοπτική μιας δημοκρατικής και σοσιαλιστικής κοινωνικής πραγματικότητας και η επιλογή του «δρόμου για το σοσιαλισμό».

Από την πλευρά μου θεωρώ ότι μπορούμε να μιλάμε για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, εφόσον ένα πρόγραμμα σοσιαλιστικής έμπνευσης και περιεχομένου, που τίθεται στην κρίση των πολιτών στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής, αντιπροσωπευτικής εκλογικής διαδικασίας, συγκεντρώσει την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και στη συνέχεια προωθηθεί η εφαρμογή του από την κυβέρνηση που θα προκύψει.

Ως προς την «υπέρβαση», αυτή πρέπει να νοείται ως ξεπέρασμα καθορισμένων ορίων και δεν έχει καμία σχέση με ξεπερασμένες αντιλήψεις για νομοτέλειες, στάδια, καθορισμένες μεταβατικές φάσεις, μεταφυσικές τομές, στο δρόμο για το σοσιαλισμό .

Η ίδια η πορεία και αυτό καθεαυτό το «πέρασμα» συναρτάται απόλυτα με κοινωνικές και πολιτικές – δηλαδή κοινοβουλευτικές – πλειοψηφίες, μέσα από εκλογές, με ουσιαστικό πάντα τον ρόλο των κοινωνικών κινημάτων. Φυσικά θα υπάρχουν συγκρούσεις, σταθμοί, ζιγκ-ζαγκ, πισωγυρίσματα, επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, συνέχεια και ασυνέχειες. Το σημαντικό είναι ότι μιλάμε για πορεία ειρηνική, μέσα από τους αντιπροσωπευτικούς – κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Αυτό δεν ξορκίζει τις δυσκολίες. Δυσκολίες μεγάλες θα υπάρξουν και εμπόδια πολύμορφα. Αυτό είναι δεδομένο. Σημασία για τη δικιά μας Αριστερά, την Αριστερά της μη βίας, έχει πώς αυτή επιλέγει να πορευτεί προς το σοσιαλισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει πολιτική συμμαχία

άρθρο του Γιάννη Μπαλάφα στην ΑΥΓΗ

Στη νέα φάση, που ξεκίνησε την επόμενη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, απαιτούνται σοβαρές αλλαγές σε πλευρές της πολιτικής και της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

- Πρώτη προτεραιότητα είναι να επικαιροποιήσουμε την πολιτική συμφωνία και συνεννόηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ορίζοντας την αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση ως την βασική τακτική απόκρουσης νεοφιλελεύθερων επιλογών, αλλά και συντηρητικής αναδίπλωσης της κοινωνίας. Η τακτική αυτή εκδηλώνεται πρωτίστως στα κοινωνικά δρώμενα, εκδηλώνεται ταυτόχρονα στο κοινοβούλιο, καθώς και στη συνολική παρουσία και δράση μας.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ ιδρύθηκε και είναι μέχρι σήμερα μια πολιτική συμμαχία αυτόνομων συλλογικοτήτων, με ισχυρή την παρουσία συντρόφων και συντροφισσών που δεν είναι ενταγμένοι σε συνιστώσες. Πολιτική συμμαχία πρέπει να παραμείνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει ούτε κόμμα, ούτε ενιαίος πολιτικός σχηματισμός, δηλαδή ένα περίπου κόμμα. Επομένως, η αναφορά σε «μέλη» δεν παραπέμπει σε υποχρεώσεις και δικαιώματα ενταγμένων σε κομματικούς σχηματισμούς.

Βασική λειτουργική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συναίνεση και η ειλικρινής εξάντληση όλων των περιθωρίων για την επίτευξή της, στο εφικτό κάθε φορά επίπεδο. Να προβληματισθούμε όλοι μαζί πως θα αντιμετωπίσουμε την ανάγκη λήψης κάποιας απόφασης σε περίπτωση μη συναίνεσης. Μένει, ακόμη, να συγκεκριμενοποιηθεί η διαδικασία συμμετοχής των μη ενταγμένων σε συνιστώσες συντρόφων/ισσών στα σώματα και στις δραστηριότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Δήλωση του Γιάννη Μπαλάφα, υπεύθυνου Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ, μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο

Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης του έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο, ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνος Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του κόμματος, έκανε την παρακάτω δήλωση:

Θεωρούμε θετικό γεγονός τη συμπαράταξη, που εκφράστηκε με τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου στις προσπάθειες του Προέδρου Δ. Χριστόφια και της κυπριακής ηγεσίας για δίκαιη λύση του Κυπριακού. Μπροστά στο κρίσιμο προσεχές δίμηνο, που θα ολοκληρωθεί με την αξιολόγηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας από την Ε.Ε., ως ΣΥΝ θέλουμε, για μια ακόμα φορά, να τονίσουμε με σαφήνεια:

•    Στο αμέσως προσεχές διάστημα η ελληνική πλευρά, σε  συνεργασία με την Κυπριακή κυβέρνηση, οφείλει να κινητοποιηθεί για να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πολιτική πίεση προς την Τουρκία, ώστε να συμμορφωθεί και να τηρήσει τους όρους και τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από την ανάγκη συνέχισης της ενταξιακής της πορείας, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν το Κυπριακό και την επίλυσή του. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, η κατ’ αρχήν θετική τοποθέτηση της ελληνικής κυβέρνησης υπέρ της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας μας βρίσκει σύμφωνους.

•    Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον και είμαστε αλληλέγγυοι με τις προσπάθειες του Κύπριου Προέδρου, που εκδηλώνονται στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, Μ. Ταλάτ. Ο αγώνας για μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, μπορεί και πρέπει να στεφθεί με επιτυχία.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

άρθρο του Γιάννη Μπαλάφα, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ στην ΑΥΓΗ, 20/10/2009


Ξανά, μετά από καιρό, στη φιλόξενη στήλη των «Συναντήσεων», μετά από μια εκλογική μάχη που μας έδωσε χαρά. Θέλοντας να γράψω για τα μετεκλογικά, ξεκινάω με ολίγα – και επιγραμματικά – προεκλογικά.

Υπήρξε απόλυτα ορθή η επιλογή να προτάξουμε, αφενός την κρίση, με τις επιπτώσεις της και την αναζήτηση διεξόδου και αφετέρου το πρόγραμμά μας, με ιδιαίτερη έμφαση στην οικονομία. Ταυτισθήκαμε, έτσι, με το δίπτυχο «κρίση – πρόγραμμα» και αυτό μας προσέδωσε στίγμα και διακριτότητα. Εκπέμπαμε ότι θέλουμε και επιδιώκουμε να συμβάλουμε σε λύσεις στα πραγματικά προβλήματα, τώρα και, παράλληλα, αναδεικνύαμε το πρόγραμμα σε χρήσιμο εργαλείο και κεντρικό κριτήριο στο ερώτημα για πιθανές συγκλίσεις και συνεργασίες.

Ο προγραμματικός και πολιτικός αυτός λόγος, που εκφράστηκε πρωτίστως και με ιδιαίτερη επιτυχία από τον επικεφαλής της εκλογικής μας καμπάνιας, συνέβαλλε ουσιαστικά στην επιτυχία στις 4 Οκτωβρίου.

Και τώρα; 15 ημέρες μετά τις εκλογές και αφού ακούσαμε και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Με την κρίση παρούσα. Με προσδοκίες για κάτι καλύτερο από μεγάλα τμήματα των πολιτών. Με τάσεις συντηρητικοποίησης, αλλά και με ζωντανά τα φύτρα για μια πιο ελπιδοφόρο πορεία.

Πώς πορευόμαστε; Τολμώ να πω ότι η απάντηση είναι απλή. Να υλοποιήσουμε με συνέπεια ό,τι υποσχεθήκαμε προεκλογικά. Να κάνουμε αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση, όπως επισήμανε με απόλυτη σαφήνεια στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, απαντώντας στις εξαγγελίες του νέου πρωθυπουργού.

Για όσους διερωτώνται τι σημαίνει «αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση» ή διαφωνούν μ΄αυτήν την πολιτική, είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε ότι πρόκειται για μια αντιπολιτευτική τακτική με βάση την οποία κρίνεις, διαφωνείς, επικρίνεις ή συμφωνείς, αλλά και προτείνεις εναλλακτικά, με αφετηρία τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις που συγκροτούν το πρόγραμμα του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.

Και, ακόμη, πρόκειται για αντιπολίτευση, με βάση τις ανάγκες των πολιτών, με επιδίωξη την άμβλυνση των ανισοτήτων, με στόχο την υπεράσπιση των πιο αδύνατων, των πιο αδικημένων, μια αντιπολίτευση που απορρίπτει τους αφορισμούς, τις κορώνες, τους μαξιμαλισμούς και τους λαϊκισμούς. Που δεν παραπέμπει τις λύσεις στο ευτυχισμένο απώτατο σοσιαλιστικό μέλλον, αλλά αγωνίζεται να υπάρξουν λύσεις σήμερα.

Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ έδωσε στη Βουλή ένα πολύ καλό δείγμα αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης. Απέφυγε την καταστροφολογία, δεν πρόβλεψε σεισμούς και καταποντισμούς. Ανέλυσε με αντικειμενικότητα την κατάσταση. Έκανε κριτική τεκμηριωμένη στις προγραμματικές δηλώσεις. Αντιπαράθεσε στις ασάφειες και στις αδιέξοδες προτάσεις του Γ. Παπανδρέου, ένα σύνολο προγραμματικών θέσεων, που είναι ρεαλιστικές, γειωμένες στο σήμερα και διαμορφώνουν μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης για τους ξεχασμένους αυτής της κοινωνίας, σκιαγραφώντας, ταυτόχρονα, τη διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων.

Αυτήν την πολιτική οφείλουμε με συνέπεια και συνέχεια να προωθήσουμε. Να την πιστέψουμε και να την υλοποιήσουμε. Με μια τέτοια πολιτική, διακριτή και πειστική, αντιμετωπίζουμε τα κυβερνητικά σχέδια, δεν «δουλεύουμε» για τη Ν.Δ., αλλά οικοδομούμε το προφίλ μιας δύναμης χρήσιμης για το λαό, υπεύθυνης και μαχητικής. Στη Βουλή, κυρίως, όμως, στους αγώνες και στα κινήματα.

Έτσι μπορούμε να προσβλέπουμε στη διεύρυνση της κοινωνικής και πολιτικής μας βάσης, αφού οι πολίτες θα βλέπουν σε ‘μας τη δύναμη που αγωνίζεται συγκεκριμένα για λύσεις στα προβλήματά τους, μια δύναμη που μπορεί να τους αντιπροσωπεύει πολιτικά, μια δύναμη που αξίζει να την στηρίξουν και να την ενισχύσουν.

Και δύο λόγια για τα του οίκου μας. Ο Συνασπισμός, το Κόμμα μας, έχει ορισμένες εκκρεμότητες για επίλυση. Όλα τα ζητήματα μπορούν και πρέπει να αντιμετωπισθούν συντεταγμένα και συλλογικά. Με όλες τις δυνάμεις, με όλο τον πλούτο των απόψεων σε προωθητική σύνθεση. Χωρίς εμμονές για δικαίωση, χωρίς αυταρέσκεια. Με σεβασμό στις αποφάσεις και προσαρμογές όπου και όταν χρειάζεται. Μπορούμε να  κερδίσουμε και αυτό το στοίχημα.

Δήλωση Γ. Μπαλάφα με αφορμή την δημοσίευση της ετήσιας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ

Να επισπευσθούν οι διαδικασίες για κοινά αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ

Με αφορμή την δημοσίευση της ετήσιας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Π.Γ του ΣΥΝ και υπεύθυνος για την Εξωτερική Πολιτική και τις Διεθνείς Σχέσεις, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Η δημοσίευση της ετήσιας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενταξιακή πρόοδο της ΠΓΔΜ και η επιβεβαιωθείσα πρόταση, μεταξύ άλλων, για έναρξη διαπραγματεύσεων ΕΕ – ΠΓΔΜ, θέτει  για την χώρα μας και την νέα κυβέρνηση, ακόμα πιο επιτακτικά, την ανάγκη για ανάληψη πρωτοβουλιών. Οι πρωτοβουλίες αυτές  οφείλουν να προωθούν  τις διαπραγματεύσεις Ελλάδας – ΠΓΔΜ, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ  και την εξάντληση  όλων των περιθωρίων για μια κατάληξη σε λύση κοινά αποδεκτή. Λύση η οποία θα περιλαμβάνει σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Ο όποιος εφησυχασμός από ελληνικής πλευράς και η αποκλειστική εναπόθεση όλων των ελπίδων μας στο βέτο ή στην απειλή βέτο, δεν είναι η πιο ευνοϊκή για τα συμφέροντα της χώρας μας αντιμετώπιση του προβλήματος.

Γεμάτα με «ελαστικές σχέσεις» τα νοσοκομεία

Ο Γιάννης Μπαλάφας, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας, περιόδευσε στο Γενικό Νοσοκομείο Αθήνας και συζήτησε με τους εργαζομένους. Ειδικά για τις «ελαστικές σχέσεις» τόνισε:

«Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αξιοποίησε στο έπακρο το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο για τις σχέσεις εργασίας και, μάλιστα, το ενίσχυσε με τους νόμους 3385/2005 και 3429/2005 για την πλήρη απορύθμιση στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το νόμο 2639/1998 για τη μερική απασχόληση και στο δημόσιο τομέα, το νόμο 2874/2000 (Γιαννίτση) για την αύξηση των ορίων απολύσεων και το νόμο 2956/2001 που θεσμοθέτησε τις εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων!!!!

Και ενώ είναι ακόμη νωπό το δράμα της Κωνσταντίνας Κούνεβα, ο Γιώργος Παπανδρέου και άλλοι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ αρνούνται να δεσμευτούν για την κατάργηση των ενοικιαζόμενων εργαζομένων και των άλλων νόμων, ενώ υποκριτικά μιλάνε για «εργασιακό μεσαίωνα».

Δεσμευόμαστε ότι δε θα αφήσουμε σε «χλωρό κλαρί» την όποια κυβέρνηση. Και οι νόμοι τους, που βασανίζουν τους εργαζομένους, θα καταργηθούν από τους ίδιους τους εργαζομένους. Σ’ αυτή την προσπάθεια ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σταθερά αρωγός μέσα και έξω από τη Βουλή, από τη θέση μιας αριστερής αντιπολίτευσης, μαχητικής, υπεύθυνης και προγραμματικής.»

ΣΥΡΙΖΑ: Δρόμος ευθύνης και ελπίδας

Προχωράμε προς τις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που χαρακτηρίζεται, βασικά, από την γενικευμένη κρίση. Κρίση, πρωτίστως, οικονομική και κρίση ηθική.

Ζούμε τις επώδυνες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης που βασανίζουν χιλιάδες συνανθρώπους μας και υφιστάμεθα καθημερινά τη διάχυτη ηθική ανομία που διαβρώνει βασικούς αρμούς της κοινωνίας μας.

Μπροστά στην κρίση, η ΝΔ είναι καταδικασμένη στην συνείδηση των πολιτών, αφού με τις πολιτικές της όξυνε ακόμα περισσότερο την επελαύνουσα παγκόσμια κρίση, ενώ, από την άλλη πλευρά, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πείθει, με τις προτάσεις του, αλλά και με το βεβαρημένο παρελθόν του, ότι μπορεί ως κυβέρνηση να εφαρμόσει μια πραγματικά εναλλακτική πολιτική που θα βγάλει την χώρα από τα αδιέξοδα.

Μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκει να πείσει ότι, με την ενίσχυσή του, μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων των πολιτών και της χώρας και αυτό να γίνει από τη θέση μιας αντιπολίτευσης αριστερής, μαχητικής, υπεύθυνης και προγραμματικής. Μέσα στη Βουλή. Μέσα στην κοινωνία.

Σ αυτή την προσπάθεια ο φορέας της ανανεωτικής - ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει να ξεπεράσει μια δυσκολία και να αξιοποιήσει τρία πλεονεκτήματα.

Η δυσκολία βρίσκεται στα όσα διαδραματίστηκαν στο χώρο τους τελευταίους μήνες. Μια πολύ αρνητική εικόνα έφτανε στους πολίτες, ιδιαίτερα στον κόσμο της αριστεράς. Η αξιοπιστία μας αμφισβητήθηκε, άνθρωποι δικοί μας απογοητεύθηκαν ή και εκδήλωσαν τάσεις αποστρατείας.

Κάναμε προσπάθειες αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών, έγιναν ορισμένα βήματα θετικά, όμως οι εκλογές μας πρόλαβαν. Η αυτοκριτική μας στάση απέναντι σε γεγονότα και συμπεριφορές και η δέσμευση ότι όλα τα ανοιχτά θέματα θα αντιμετωπιστούν συλλογικά και συντεταγμένα μετά τις εκλογές, είναι το λιγότερο που οφείλουμε σε χιλιάδες φίλους και μέλη μας.

Ως προς τα πλεονεκτήματά μας

Το πρώτο, είναι ο απολογισμός της κοινοβουλευτικής μας ομάδας. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στη βουλή, αλλά και στους αγώνες, έδωσαν υψηλά δείγματα ποιότητας, προσφοράς, υπεύθυνου κοινοβουλευτικού έργου, αποτελεσματικών παρεμβάσεων.

Το δεύτερο πλεονέκτημα μας, είναι η ηγετική μας έκφραση, που διαμορφώνεται συλλογικά και προσωποποιείται στο λόγο και την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα. Η καθολική θετική εκτίμηση της εμφάνισης του Αλ.Τσίπρα στο debate δίνει «αέρα στα πανιά μας» αυτές τις τελευταίες προεκλογικές ημέρες.

Το τρίτο είναι, αναμφίβολα, το πιο ισχυρό μας πλεονέκτημα. Αναφέρομαι στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ μας. Έχουμε διαμορφώσει και προτείνουμε ένα εναλλακτικό σύνολο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και θέσεων, που απαντούν στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Αποφύγαμε αποτυχημένες συνταγές, γενικολογίες και ασάφειες, λαϊκισμούς και παραπομπή των λύσεων στο απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον. Αυτά τα αφήνουμε στους άλλους.

Οι προτάσεις μας είναι συγκεκριμένες, είναι ρεαλιστικές, είναι γειωμένες στο σήμερα. Δεν προϋποθέτουν σοσιαλιστική επανάσταση για να υλοποιηθούν, μια εναλλακτική πολιτική βούληση απαιτείται. Αυτή που δεν έχει η ΝΔ. Αυτή που ψάχνει, αλλά δεν βρίσκει τελικά το ΠΑΣΟΚ.

Η υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει δρόμους ευθύνης και ελπίδας.

του Γιάννη Μπαλάφα
Από txvs 28/9/09

Κεντρική προεκλογική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ

Είμαστε δύναμη μαχητικής και προγραμματικής αντιπολίτευσης

Συνέντευξη του Γιάννη Μπαλάφα στην Αυγή 24/9/09


ΕΡΩΤΗΣΗ 1:

Σ΄αυτήν την εκλογική μάχη ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την ψήφο των πολιτών με βασικό του εργαλείο τις θέσεις και προτάσεις του. Εσείς που ως υποψήφιος έρχεστε σε επαφή με τον κόσμο, βλέπετε να αποδίδει αυτή η προσπάθεια;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Το πρόγραμμά μας, που αποτελεί ένα συνεκτικό σύνολο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και προτάσεων, έχει ήδη αναδειχθεί ως το βασικό μας συγκριτικό πλεονέκτημα στη δύσκολη μάχη που δίνουμε. Έχει κάνει ιδιαίτερα θετική εντύπωση η συνεχής αναφορά από τον Αλέξη Τσίπρα στις συγκεκριμένες προγραμματικές μας θέσεις για την κρίση, για την δημιουργία μιας ασπίδας κοινωνικής προστασίας, για τη διέξοδο από την κρίση.

Έχει αρχίσει να κατανοείται από τους αποδέκτες των προτάσεών μας, από τους πολίτες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόγραμμα. Με προτάσεις ρεαλιστικές, που είναι γειωμένες στο σήμερα, που βελτιώνουν την υφιστάμενη κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν δρόμους για παραπέρα κατακτήσεις.



ΕΡΩΤΗΣΗ 2:

Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να είναι κοντά στην «πρωτιά», χωρίς όμως κατά κοινή ομολογία να έχει δημιουργήσει «ρεύμα». Τι λέτε σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Η διαφαινόμενη κατάρρευση της ΝΔ στις 4 Οκτωβρίου, θα δώσει στο ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Επομένως, ως ΣΥΡΙΖΑ, προσβλέπουμε σε μια παρουσία μας στην επόμενη Βουλή, αλλά και εκτός Βουλής, ως δύναμη αντιπολίτευσης. Αντιπολίτευσης υπεύθυνης, μαχητικής, προγραμματικής.

Στην υποθετική περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ θα ήταν πρώτο κόμμα, χωρίς να συγκεντρώνει την πλειοψηφία των 151 εδρών, η πιο πιθανή εξέλιξη, με δεδομένη την μέχρι τώρα στάση του ΠΑΣΟΚ, είναι η προσφυγή σε νέα εκλογική αναμέτρηση, προκειμένου να επωφεληθεί, ως πρώτο κόμμα, από το επιπλέον πριμ του εκλογικού νόμου.

Είναι δεδομένο ότι η στάση μας καθορίζεται με αφετηρία τις κατατεθειμένες προγραμματικές μας θέσεις. Επομένως, με βάση όλα τα πιθανά σενάρια, προσβλέπουμε σε ένα ρόλο αριστερής αντιπολίτευσης πάνω σε ένα συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο.



ΕΡΩΤΗΣΗ 3:

Διετές πρόγραμμα λιτότητας, ή τριετές πρόγραμμα σταθερότητας; Πόσο πραγματικά απέχουν οι θέσεις της Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Οι θέσεις της ΝΔ κινούνται στη λογική των κυβερνητικών πολιτικών των προηγούμενων ετών. Και, ενώ πρόκειται για πολιτικές καταδικασμένες στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών, η ΝΔ μας υπόσχεται τη συνέχειά τους με μεγαλύτερη μάλιστα ένταση.

Το ΠΑΣΟΚ επεδίωξε με τις προγραμματικές του επεξεργασίες να απαντήσει σε κρίσιμα ζητήματα, ειδικά σ΄αυτά της οικονομικής κρίσης. Θεωρώ ότι υπάρχουν ορισμένες διαφορετικές προσεγγίσεις από αυτές της ΝΔ, όμως αυτές δεν συνιστούν ένα πραγματικά εναλλακτικό σχέδιο στη ΝΔ και την πολιτική της.



ΕΡΩΤΗΣΗ 4:

Η προκήρυξη των εκλογών βρήκε τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Τελικά στην εκλογική μάχη ο χώρος της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ενωμένος; Πως βλέπετε την επόμενη μέρα;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Να μην ξεχνάμε ότι και την επομένη των εκλογών θα είναι παρούσα η κρίση με τις επώδυνες επιπτώσεις της. Και, επομένως, το κύριο είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση στην αφετηρία της νέας κρίσης ως μια σύγχρονη αριστερή, μαχητική και προγραμματική αντιπολίτευση, που θέλει και επιδιώκει να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολιτών.

Όσον αφορά τα πιο «δικά μας», θα τα αντιμετωπίσουμε δημοκρατικά και συντεταγμένα. Με υπεράσπιση της φυσιογνωμίας μας ως μια σύγχρονη ανανεωτική – ριζοσπαστική Αριστερά. Με βασική επιδίωξη παντού και πάντα τη μέγιστη δυνατή προωθητική σύνθεση.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Παρ' όλα όσα συμβαίνουν, ίσως εξαιτίας όλων αυτών, είναι καλό να βρεθούμε.


Να κουβεντιάσουμε.
Να πιούμε κι ένα ποτήρι κρασί…..

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές,
την Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου, το βράδυ, μετά τις 09.00μμ.,

σας περιμένω στον πολυχώρο «ΠΟΛΙΣ»
πάνω από την «Στοά του Βιβλίου»
(είσοδος από Πεσμαζόγλου, Σταδίου και Πανεπιστημίου).


Γιάννης Μπαλάφας
Υποψήφιος Βουλευτής Β' Αθήνας

Υπεύθυνοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Τι νόημα έχουν οι δεσμεύσεις των κομμάτων όταν στην πράξη δεν εφαρμόζονται;


Η ερώτησή σας αναδεικνύει ένα μεγάλο πρόβλημα. Με κύρια ευθύνη των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας, η πλειοψηφία των πολιτών δεν πιστεύουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις, ούτε ασχολούνται με εκλογικά προγράμματα. Αποτέλεσμα; Είτε οι ψηφοφόροι ενσωματώνονται σε πελατειακές λογικές, είτε αδιαφορούν, απέχουν, «πάνε για ψάρεμα».
Λύση, φυσικά, δεν είναι να εγκαταλείψουμε προγράμματα και δεσμεύσεις και να γίνουμε οπαδοί των «Μαυρογυαλούρων».
Αντίθετα, ως ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουμε προγραμματικά. Έχουμε διαμορφώσει ένα εκλογικό πρόγραμμα ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Προτάσεις ρεαλιστικές και οραματικές. Καλούμε τους πολίτες αυτής της χώρας, στις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου, να κρίνουν και να μας κρίνουν με βάση τι λέμε, τι κάναμε, τι δεσμευόμαστε να κάνουμε.

Έθνος 22/9/09

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ, Υποψήφιος βουλευτής Β΄ Αθήνας

Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις. Μετείχε στη διαμόρφωση του προγράμματος του ΣΥΤΙΖΑ.

Πολιτικός μηχανικός. έχει ασχοληθεί με μελέτες και κατασκευές τεχνικών έργων.

Ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα από τα χρόνια των σπουδών του στο Ε.Μ.Π. Ως επαγγελματίας εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών, στην Αντιπροσωπεία και στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Τ.Ε.Ε.

Μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη προδικτατορικά, στο «Ρήγα Φεραίο» στη δικτατορία, στη συνέχεια στο ΚΚΕ και στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Για την αντιδικτατορική του δράση δικάστηκε και εξορίστηκε.

Γεννημένος στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς, με καταγωγή από την Ήπειρο και επιρροές από Κέρκυρα, Ζάκυνθο και Γιάννενα όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια.

Αγαπητή φίλη, αγαπητέ φίλε,

Επικοινωνώ μαζί σου με αφορμή τις Βουλευτικές Εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Στις εκλογές αυτές είμαι υποψήφιος βουλευτής με το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθήνας.

Η υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές και η εξασφάλιση μιας ισχυρής κοινοβουλευτικής του παρουσίας, θα συμβάλλει στο χτύπημα της δικομματικής παντοδυναμίας και στην ενίσχυση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς που έχει πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Στις 4 Οκτωβρίου μπορεί και πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για την αλλαγή του φθαρμένου πολιτικού σκηνικού

Να ενισχυθούν πολιτικές και άνθρωποι που αντιστέκονται αποφασιστικά και παρεμβαίνουν αποτελεσματικά.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Πολιτικός Μηχανικός

Υποψήφιος βουλευτής Β' Αθήνας

τηλ.2103378609, 6977346939 fax 21032170

mpalafas@syn.gr, www.balafas.com

Θα κρατήσουν τους αντεργατικούς νόμους τους;

Ο Γιάννης Μπαλάφας, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνας, μιλώντας χθες στον EXTRA (κ. Παπαγιάννης), επεσήμανε, μεταξύ άλλων:

«Βγάζει μάτι» η ασυνέπεια ή η σιωπή του ΠΑΣΟΚ στο μεγάλο θέμα των εργασιακών σχέσεων, παρά την προσπάθειά του να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ.
Θα καταργήσει το ΠΑΣΟΚ τους νόμους που η κυβέρνησή του ψήφισε (2639/98, 2874/2000), οι οποίοι θεσμοθέτησαν τη μερική απασχόληση στο Δημόσιο και αύξησαν τα όρια απολύσεων;

Ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, ούτε για το νόμο 2956/2001 του ΠΑΣΟΚ, που θεσμοθέτησε τις εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων, δεν πρότεινε την κατάργησή του. Αρκέστηκε στη ριζική αναθεώρηση (!!). Τι λένε αλήθεια τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, ιδιαίτερα όταν το δράμα της «ενοικιαζόμενης» εργαζόμενης Κωνσταντίνας Κούνεβας είναι πολύ νωπό.

Γιατί αυτή η υπαναχώρηση σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ;

Ο Γιάννης Μπαλάφας, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνας και μέλος της Π.Γ του ΣΥΝ , μιλώντας σε σύσκεψη ανθρώπων του θεάτρου και του κινηματογράφου, δήλωσε μεταξύ των άλλων:

«Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, είχαμε μια καραμπινάτη υπαναχώρηση του ΠΑΣΟΚ από επίσημη δέσμευσή του στη Βουλή. Πρόκειται για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όπου το «δεσμευόμαστε» του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου, ξεχάστηκε από τον πρόεδρο του κινήματος σε πρόσφατη ομιλία του, γεγονός που, εξ’ αντικειμένου, συμβαδίζει με τα αμερικανικά σχέδια και βλέψεις στην περιοχή.

Κρίμα, σύντροφοι!».

Μπροστά στην εκλογική μάχη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 10 Σεπτεμβρίου 2009 στην εφημερίδα "Τα Νέα"

«Η συνταγή είναι: "Παιδιά, πάμε για εκλογές, τα κεφάλια μέσα"».

-Γιάννης Μπαλάφας
(το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, στον Αθήνα 9,84)

Γιατί ΣΥΡΙΖΑ; 19 + 1 λόγοι

1. Γιατί βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Στο πλευρό των πιο αδύναμων, των ανέργων, της γενιάς των 700 ευρώ.

2. Γιατί υπερασπίστηκε τα δημόσια αγαθά, τις κοινωνικές υπηρεσίες και το περιβάλλον από την εμπορευματοποίηση.

3. Γιατί οι πολίτες δεν έχουν περιμένουν τίποτα άλλο από τη Νέα Δημοκρατία, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Μόνο εύκολες υποσχέσεις που διαψεύδονται όταν έρθουν στην εξουσία.

4. Γιατί η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία είτε στο ΠΑΣΟΚ, είναι ψήφος για την διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων. Είναι ψήφος στα golden boys του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ, που απαιτούν να καθορίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας.

5. Γιατί δεν γίνεται να βγούμε από την κρίση ενισχύοντας αυτούς που την προκάλεσαν: τις ανεξέλεγκτες αγορές, τις Τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που τους εκπροσωπούν.

6. Γιατί η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με νέες θέσεις εργασίας, προστασία από τις απολύσεις, στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, βοήθεια στις μικρές επιχειρήσεις, αύξηση των κοινωνικών δαπανών.

7. Γιατί η χώρα μας δεν αντέχει άλλο να ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ για Ατλαντικούς εξοπλισμούς και μίζες, την ώρα που το κοινωνικό κράτος εγκαταλείπεται στην τύχη του.

8. Γιατί η δημόσια δωρεάν παιδεία και η δημόσια υγεία είναι δικαίωμα για όλους. Και αυτό το δικαίωμα πρέπει να το υπερασπιστούμε.

9. Γιατί το όνειρο των νέων παιδιών, δεν χωράει στην ανεργία, τα προγράμματα stage, την επισφάλεια, τη μαύρη εργασία, τις δουλειές του ποδαριού.

10. Γιατί η δημόσια διοίκηση δεν είναι φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης, ούτε εργαλείο κομματικών πελατειακών σχέσεων.

11. Γιατί οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, μας κληροδότησαν το πιο άδικο φορολογικό σύστημα της Ευρώπης.

12. Γιατί οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να λειτουργούν με κριτήριο την κοινή ωφέλεια και όχι την κερδοσκοπία.

13. Γιατί οι αγρότες χρειάζονται στήριξη ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

14. Γιατί τα δάση, οι ακτές, τα ποτάμια, ο φυσικός πλούτος της χώρας δεν είναι για εμπορική εκμετάλλευση. Ανήκουν σε όλους και πρέπει να προστατεύονται.

15. Γιατί οι άφθονες διακηρύξεις περιβαλλοντικής ευαισθησίας δεν αρκούν για να προστατεύουν το περιβάλλον. Χρειάζονται αγώνες. Και σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα.

16. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστέκεται αποφασιστικά στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον ακροδεξιό λαϊκισμό.

17. Γιατί το μέλλον μας δεν είναι οι κάμερες, οι παρακολουθήσεις, τα υπερσύγχρονα και πανάκριβα όπλα της αστυνομίας. Είναι η δημοκρατία και ο σεβασμός στην ελευθερία και τα κοινωνικά δικαιώματα.

18. Γιατί η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος στον αγώνα των ανθρώπων για καλύτερη ζωή.

19. Γιατί κερδισμένοι είναι πάντα αυτοί που αντιστέκονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Και τα δικαιώματα ολόκληρης της κοινωνίας.

20. Γιατί ψηφίζοντας αριστερά, δεν νοιώθεις εξαπατημένος την επόμενη ημέρα. Και ανοίγεις ένα παράθυρο στην ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.

Αποσπάσματα συνέντευξης στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ

Ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας, μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ (Τ. Σαράντης-Π.Τσούτσιας), μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Πρόγραμμα, πρόγραμμα, πρόγραμμα! Κύριο χαρακτηριστικό της συνέντευξης του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένες προτάσεις, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης και διέξοδος από την κρίση. Οικολογική εγρήγορση και δικαιώματα. Ένα υπεύθυνο εκλογικό πρόγραμμα σε αντιπαράθεση με τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΝΔ, τις γενικολογίες του ΠΑΣΟΚ, την παραπομπή των λύσεων στο απώτατο μέλλον από το ΚΚΕ. Οι πολίτες, η νεολαία θα μας κρίνουν όλους».

Μπροστά στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009

Ο Γ. Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΘΗΝΑ 9.84» (Β. Πάϊκος-Άγγ. Μόσχοβας), μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Από σήμερα μπαίνουμε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου. Το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες, που θόλωσαν την εικόνα μας στην κοινωνία. Αυτή την ώρα στρατευόμαστε όλοι και όλες για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Για να ανταποκριθούμε στη θέληση των αριστερών πολιτών που θέλουν τη σύγχρονη ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά ενισχυμένη και παρούσα στις μετεκλογικές εξελίξεις.»

Σχετικά με τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ

Σχετικά με τη συνάντηση του κ. Καραμανλή με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, 'Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Π.Γ. και υπεύθυνος του ΣΥΝ για την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, έκανε την παρακάτω δήλωση:

Η προσκόλληση της χώρας μας στον επιθετικό οργανισμό του ΝΑΤΟ συνεχίζεται και ενισχύεται.
Αυτό είναι το συμπέρασμα από τις δηλώσεις του κ. Καραμανλή μετά τη συζήτηση που είχε με τον νέο Γενικό Γραμματέα της συμμαχίας.
Σαν αποτέλεσμα, εντείνονται οι ανησυχίες του ελληνικού λαού - και οι δικές μας - για το τι συζητήθηκε, τι αποφασίστηκε, ποιές δεσμεύσεις υπήρξαν.
Και οι ανησυχίες αυτές αφορούν ιδιαίτερα:
- Το Αιγαίο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
- Το κυπριακό και την πρόθεση εμπλοκής του ΝΑΤΟ.
- Το νέο στρατηγικό δόγμα.
- Την παραμονή αλλά και την ενίσχυση της παρουσίας ελλήνων στρατιωτών στο Αφγανιστάν.

«ΝΑΙ», ΣΕ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Δήλωση του Γιάννη Μπαλάφα μετά την συνεδρίαση της Π.Γ. του Συνασπισμού στις 26/8/2009

Για να μπορέσουμε να συμβάλλουμε πιο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας και για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες δυσκολίες που προέκυψαν σε αυτή τη φάση για κόμμα μας, προσανατολιζόμαστε, μετά από απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ στις 29/08, στη διεξαγωγή Εκτάκτου Συνεδρίου του Συνασπισμού μέσα στον Οκτώβρη, ώστε τα μέλη του κόμματος να συνδιαμορφώσουν τις αναγκαίες κρίσιμες αποφάσεις.

Πρώτη προτεραιότητα το κόμμα μας

Συνέντευξη στον Ανδρέα Παπαδόπουλο, ΑΥΓΗ

Η προωθητική σύνθεση και η πολιτική συνεννόηση στο εσωτερικό του ΣΥΝ αποτελεί μονόδρομο, υποστηρίζει στην "Κ.Α." ο Γιάννης Μπαλάφας και επιμένει ότι πρώτη προτεραιότητα πρέπει ν' αποτελεί ο ΣΥΝ. Από τα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας που έχουν διαφωνήσει με επιλογές της, δηλώνει με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει πολιτική συμμαχία και να τηρηθεί ένα πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας. Διαψεύδει τις πληροφορίες για το ενδεχόμενο δημιουργίας νέας τάσης, ενώ υποστηρίζει ότι "δεν υπάρχουν πρόσωπα ή συλλογικότητες εντός του ΣΥΝ που θα προχωρούσαν σε μια κατεύθυνση διάσπασης ή αποχώρησης".

• Ποια είναι η θέση του Συνασπισμού για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας στην Ε.Ε;

Καταδικάζουμε απερίφραστα τις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας, είτε αυτές αφορούν τις επαναλαμβανόμενες απαράδεκτες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροπλάνων πάνω από ελληνικά νησιά, είτε αφορούν τις προωθούμενες από την Τουρκία έρευνες εντοπισμού πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων.

Θεωρούμε ότι αυτή η αναγκαία και αποφασιστική καταδίκη, οφείλει να συνοδεύεται από την επιμονή στη θέση ότι η πιο πρόσφορη για τα συμφέροντα της χώρας μας στάση, είναι αυτή που δεν πέφτει στην παγίδα της όξυνσης, αλλά θεωρεί ότι η ειρήνη είναι η προτεραιότητά μας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μακριά από «γκρίζες ζώνες», «casus belli» και νατοϊκές επιδιαιτησίες. Γι' αυτό υποστηρίζουμε την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, με την προϋπόθεση κάλυψης των προβλεπόμενων κριτηρίων και θεωρούμε ότι η ενταξιακή πορεία μπορεί να αξιοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και διαφορών στη βάση του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.

• Τι φταίει και μετά τις ευρωεκλογές άνοιξε ο ασκός του Αιόλου της αντιπαράθεσης στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, σε συνδυασμό με τον τρόπο που το αντιμετωπίσαμε μετεκλογικά στο κόμμα μας, αλλά και στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα χρονίζοντα προβλήματα που βγήκαν στην επιφάνεια, είναι οι αιτίες της κρίσης που σήμερα βιώνουμε. Ένα ζήτημα είναι η αποτίμηση του αποτελέσματος. Έγινε με αποκλίνουσες απολυτότητες από τις διάφορες εσωκομματικές πλευρές, χωρίς τον αναγκαίο αναστοχασμό και εμβάθυνση. Χωρίς διάθεση σύνθεσης, αλλά και ουσιαστική αυτοκριτική. Μετά ήλθε η παραίτηση του σ. προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια η ανάκλησή της. Βγήκε στην επιφάνεια η κρίση στις σχέσεις των ηγετικών στελεχών Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ, οι παρενέργειές της «δυαρχίας». Ταυτόχρονα, στον ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνεται μια πρωτοφανέρωτη επιθετικότητα απέναντι στον Συνασπισμό, κύρια από ορισμένες συνιστώσες. Μια επιθετικότητα απρόκλητη και άδικη. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Είμαστε σε πλήρη αναντιστοιχία με την κραυγή των μελών και των φίλων μας: «Βρείτε τα!».

• Η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω για τον Συνασπισμό και για το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα αρνητική. Πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση; Είναι αναστρέψιμη;

Στη σημερινή κρίσιμη φάση, πρώτη προτεραιότητα είναι το κόμμα μας. Το μικρό, θετικό, συνθετικό βήμα που έγινε στην τελευταία ΚΠΕ πρέπει να ενισχυθεί. Η προωθητική σύνθεση και η πολιτική συνεννόηση στις γραμμές μας είναι μονόδρομος. Η απόφαση της ΚΠΕ, παρά τις όποιες επιφυλάξεις μας, είναι βάση ικανοποιητική για το κρίσιμο προεκλογικό διάστημα. Σ΄αυτό το πλαίσιο να αντιμετωπιστούν και οι εμπλοκές στις ηγετικές αρμοδιότητες. Με συντροφικότητα, σεβασμό σε πρόσωπα, αλλά και έμπρακτη κατανόηση ότι το συλλογικό κάποιες φορές πάει πάνω από το προσωπικό. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα είναι πιο δύσκολο και σύνθετα. Οφείλουμε να κατανοήσουμε όλοι ότι μια πολιτική συμμαχία όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κόμμα είναι, ούτε σε ειδικού τύπου κόμμα μπορεί να μετεξελιχθεί.

Ούτε με διολίσθηση. Αυτό αποκλείεται. Χρειαζόμαστε επομένως, ένα κοινό πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας και την εφαρμογή του κανόνα της ομοφωνίας και της συναίνεσης. Η ανάγκη για ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών, της συμμετοχής και της αποτελεσματικότητας μπορεί να γίνει με ουσιαστική τήρηση αυτού του πλαισίου. Όλα τα άλλα οδηγούν σε περιπέτειες. Ο πολιτικός χρόνος είναι περιορισμένος. Όλα πρέπει να γίνουν με σύνεση και αποφασιστικότητα. Και μπορούν να γίνουν. Για να αντιστρέψουμε τις αρνητικές εξελίξεις, για να είναι η ανάκαμψη δυνατή και ορατή.

• Παρ' όλα αυτά, αυτή τη στιγμή παραμένουν ασαφείς οι ρόλοι στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τι πρέπει να γίνει;

Παρά το γεγονός ότι είμαι οπαδός της άποψης ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι στην ουσία τους πολιτικά, δηλαδή προβλήματα πολιτικής φυσιογνωμίας και προοπτικής, δεν αρνούμαι τον ρόλο των προσώπων και τις αντίστοιχες εμπλοκές που προκύπτουν. Οι ρόλοι Τσίπρα και Αλαβάνου σήμερα είναι διακριτοί. Ο πρώτος είναι εκλεγμένος Πρόεδρος του Συνασπισμού, της μεγαλύτερης δηλαδή συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του συμμαχικού σχήματος. Επαναλαμβάνω ότι απαιτείται να ολοκληρωθεί η συντροφική συζήτηση που ήδη εξελίσσεται. Αδιέξοδα δεν υπάρχουν.

• Τι δείχνει η απουσία της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το Πανελλαδικό Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ;

Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω ότι η «Ανανεωτική Πτέρυγα» είναι μια τάση του ΣΥΝ, δεν συμμετέχει σε διάφορες διαδικασίες σαν να ήταν κόμμα και επομένως είναι λάθος να εγκαλείται ως απούσα. Υπήρξαν βεβαίως ορισμένες απουσίες στελεχών του Κόμματος, που πρόσκεινται στην Ανανεωτική Πτέρυγα, τα οποία μάλιστα είχαν προταθεί να συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία του ΣΥΝ για το Πανελλαδικό Συντονιστικό και να είναι ομιλητές, αλλά λόγοι προσωπικοί (διακοπές, ταξίδια κ.λπ.) δεν τους επέτρεψαν να παρευρεθούν. Να συμπληρώσω, επίσης, ότι στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας συμμετείχαμε, με τις απόψεις και τις προτάσεις μας, στις διαδικασίες του Συντονιστικού, στο πλαίσιο της συνολικής παρουσίας του κόμματος.

• Ανησυχείτε για το ενδεχόμενο διάσπασης του ΣΥΝ, όπως ισχυρίζονται κάποια δημοσιεύματα;

Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν πρόσωπα ή συλλογικότητες εντός του ΣΥΝ που θα προχωρούσαν σε μια κατεύθυνση διάσπασης ή αποχώρησης. Στον δημοκρατικό και πολυτασικό Συνασπισμό υπάρχουν ρόλοι και χώρος για όλους και όλες. Δεν περισσεύει κανείς. Φυσικά, δεν ισχυρίζομαι ότι όλα «πάνε ρολόι». Η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα είναι άνθος ευαίσθητο και πρέπει συνεχώς να το φροντίζουμε, όλοι μας. Γι' αυτό, σ΄ αυτήν τη φάση, απαιτούνται από τη μια πλευρά λιγότερες τασικές εμμονές και περιχαρακώσεις και, από την άλλη, περισσότερη ευαισθησία για απόψεις που μπορεί να είναι μειοψηφικές, όμως εκφράζουν τη δική τους ανεκτίμητη για όλους αλήθεια τους.

• Υπάρχουν πληροφορίες για τη δημιουργία νέας τάσης με τη συμμετοχή στελεχών που προέρχονται από την Ανανεωτική Πτέρυγα και διαφωνούν με τις επιλογές της.

Ο χώρος μας και το κόμμα μας δεν έχει σήμερα ανάγκη από μια ακόμα τάση. Αν κάτι είναι αναγκαίο, σ΄ αυτήν τη φάση, είναι να κατανοήσουν οι ηγεσίες όλων των τασικών μορφωμάτων ότι περισσεύει στη λειτουργία τους η περιχαράκωση, η αυταρέσκεια, η αδυναμία πνευματικής παραγωγής. Τούτες τις δύσκολες ώρες χρειαζόμαστε λιγότερο τασικές - και προσωπικές - βεβαιότητες και απολυτότητες και περισσότερη διαλεκτική σύνθεση και κοινή πορεία.

Σχετικά με τη κλιμακούμενη ένταση στο Αιγαίο, με ευθύνη της Τουρκίας

Δήλωση του Γιάννη Μπαλάφα, υπεύθυνου Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΝ

Οι νέες εντάσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αιχμές τις επαναλαμβανόμενες απαράδεκτες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροπλάνων πάνω από ελληνικά νησιά, καθώς και τις προωθούμενες από την Τουρκία έρευνες εντοπισμού πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων, συνοδεύτηκαν για άλλη μια φορά από το στερεότυπο στη στάση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από τη μια πλευρά η ελληνική κυβέρνηση κινείται χωρίς ενεργητικές πρωτοβουλίες για την αναζήτηση λύσεων μέσω διαλόγου στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και χωρίς να αξιοποιεί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ έχουμε συνεχείς και εκ του ασφαλούς προτροπές για πιο «σκληρή» στάση της Αθήνας και για μπλοκάρισμα στις διαδικασίες της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Από την πλευρά του ΣΥΝ, θεωρούμε ότι η αναγκαία καταδίκη των προκλητικών ενεργειών της Άγκυρας, οφείλει να συνοδεύεται από την επιμονή στη θέση ότι η πιο πρόσφορη για τα εθνικά μας συμφέροντα στάση είναι αυτή που δεν πέφτει στην παγίδα της όξυνσης, αλλά θεωρεί ότι η ειρήνη είναι η προτεραιότητά μας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μακριά από «γκρίζες ζώνες» και casus belli.

Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δεν προσφέρεται για επίδειξη «αδιαλλαξίας» και «ανένδοτης» στάσης. Αντίθετα, μπορεί να αξιοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και διαφορών στη βάση του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.

Για τις ελληνοτουκικές σχέσεις και το Κυπριακό

Συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5»

• Κουβεντιάζαμε προηγουμένως την Έκθεση που κάνει το Ίδρυμα Κ. Καραμανλής, την γιορτή που θα κάνει η Προεδρεία της Δημοκρατίας για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, το Κυπριακό και 35 χρόνια μετά εξακολουθούν τα προβλήματα να είναι περίπου, όπως θα τα περιέγραφε κανείς στη δεκαετία ’70 και του ’80, ίσως λίγο χειρότερα, εξακολουθούν να υπάρχουν ζητήματα με την Τουρκία και αναπτύσσεται μια όξυνση, πραγματική ή τεχνητή, εσείς θα μας το διευκρινίσετε και υπάρχει ένας διάλογος για το πώς θα πρέπει να χειριστούμε τα θέματα με την Τουρκία. Πώς τα βλέπετε;

Η γνώμη μου είναι ότι το προνομιακό έδαφος, η προνομιακή διαδικασία, το προνομιακό τερέν για την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων, δυσκολιών με την Τουρκία, δεν είναι η πλειοδοσία στην όξυνση. Δεν είναι το προνομιακό, για εμάς, έδαφος αυτό. Κάνει παραβάσεις, παραβιάσεις, προκλήσεις η τουρκική αεροπορία; Είναι προκλητική στα ζητήματα της οικονομικής ζώνης της Κύπρου και γενικότερα στις έρευνες για φυσικό αέριο, πετρέλαιο η Τουρκία και πιο συγκεκριμένα κύκλοι της Τουρκίας οι οποίοι έχουν το πάνω χέρι σ’ αυτούς του τομείς; Προφανώς,είναι. Ποιός είναι ο τρόπος αντιμετώπισης, να μιζάρεις στην όξυνση; Δηλ τι πιστεύει κανείς, ότι απαντώντας στην όξυνση, φτάνοντας ενδεχομένως και σ’ ένα θερμό επεισόδιο αυτό είναι καλό για τη χώρα; Δεν είναι το ατού μας η πλειοδοσία στην όξυνση. Το ατού της χώρας μας, εξαιτίας της ιστορίας μας, του λαού μας, του μεγέθους μας, με όλα τα στοιχεία συνεκτιμώμενα, είναι η επιδίωξη, με επιμονή, με σταθερότητα και χωρίς να εθελοτυφλούμε φυσικά, για λύσεις μέσα από ειρηνική αντιμετώπιση, μέσα από τον διάλογο, με την προσφυγή στο Διεθνές Δίκαιο, στο Δίκαιο της Θάλασσας κλπ.

• Να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου. Ο άλλος, σου λέει, ότι την όξυνση, ας σου πούμε, το να πιέσω την Τουρκία με μοχλό της ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Την όξυνση δεν την θες για να πιέσεις την κατάσταση, αλλά για να φτάσεις σ’ ένα σημείο συνεννόησης, πρέπει να είσαι το ίδιο αποφασισμένος και πιεστικός όπως είναι και ο αντίπαλός σου.

Κανείς δεν λέει ούτε να τα δώσουμε όλα, ούτε να χαρακτηριστούμε ως αφελείς. Συμφωνώ απολύτως με την στάση της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Προέδρου Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Συμφωνώ με τη στάση τους στο ζήτημα της αντιμετώπισης των διαφορών με την Τουρκία. Δηλ., αν η Κυπριακή κυβέρνηση θέτει ζήτημα για το θέμα της ενέργειας στις συζητήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε,, αυτόν τον φάκελο, δεν θα τον ανοίξει, δεν θα τον συζητήσει η Ε.Ε, αν δεν εφαρμόσει η Τουρκία τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις. Σ’ αυτό συμφωνώ, δεν πρόκειται επ’ αυτού. Εκεί που διαφωνώ είναι να πέσουμε στην παγίδα της όξυνσης. Στο να μην ανοίξει το ενεργειακό ,προφανώς συμφωνώ.

• Διάβασα μια ανακοίνωση δική σας όπου αναφέρεται το θέμα της Χάγης. Λέει για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ότι από τη μια πλευρά η κυβέρνηση κινείται χωρίς ενεργητικές πρωτοβουλίες για την αναζήτηση λύσεων μέσω διαλόγου στη βάση του διεθνούς δικαίου και χωρίς να αξιοποιηθεί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αυτό το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το ακούω είκοσι χρόνια αλλά απ’ ότι φαίνεται είναι μόνο ο ΣΥΝ που το λέει.

Δεν το λέει μόνο ο ΣΥΝ. Στα λόγια μπορεί να το λένε και άλλοι. Κατά τη γνώμη μου, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κάνουν το καλύτερο δυνατό όλα αυτά τα χρόνια. Πολλές φορές ακολουθούν μια υποχωρητική γραμμή που φτάνει στα όρια μιας «χαζοχαρούμενης» θεώρησης και μετά περνάνε σε μια πρακτική φραστικής όξυνσης και αυτή η αντιφατικότητα είναι το χειρότερο. Δηλ να πεις ότι έχουμε διαφορές με την Τουρκία και σύμφωνα με τις κατατεθειμένες απόψεις, αυτές εντοπίζονται στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Πώς θα λυθεί; Και διάλογο κάνουμε και συζήτηση κάνουμε και το παραπέμπουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης διότι είναι δεδομένη η διαφορά. Οι κυβερνήσεις δεν λύνουν προβλήματα, ούτε προχωρούν με αποφασιστικότητα και σύνεση στην αντιμετώπισή τους. Και ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η υπόθεση της υφαλοκρηπίδας. Δεν σημαίνει ότι αν παραπέμψεις ένα τέτοιο ζήτημα θα το χάσεις, ούτε σημαίνει ότι εξ ορισμού θεωρείς ότι έχεις άδικο, διότι ένα τέτοιο θέμα υφίσταται. Μην κοροϊδευόμαστε.

- Αυτό που έχω δει τα τελευταία χρόνια να διαπραγματεύονται οι ελληνικές κυβερνήσεις ή να λένε ότι διαπραγματεύονται και να προσπαθούν να δεσμεύσουν και τον διεθνή παράγοντα δεν είναι τα ζητήματα του Αιγαίου, τα ενεργειακά. Βάζουν μπροστά τη Χάλκη.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι από την πλευρά της τουρκικής ηγεσίας, με τις όποιες εκφάνσεις της και μεταλλαγές τα τελευταία χρόνια, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα συνομιλητή δύσκολο, με έναν γείτονα επιθετικό. Παρ’ όλα αυτά, η υπόθεση των ελληνοτουρκικών διαφορών μπορεί να προωθείται με συνομιλίες και διάλογο. Υπάρχει μια αντιπαλότητα που εναλλάσσεται με φιλικές αμοιβαία κινήσεις. Με την έννοια αυτή, η Χάλκη και οι σχέσεις με το Πατριαρχείο, είναι πλευρές που δεν είναι οι πρώτες ή οι δεύτερες, αλλά εντάσσονται και αυτές μέσα σ’ ένα πλέγμα καλής θέλησης, ενός δρομολογίου επίλυσης προβλημάτων.

• Εάν πάμε στο Δικαστήριο της Χάγης υπάρχει περίπτωση να χάσουμε κάτι; Να δικαιωθεί η Τουρκία σε ζητήματα βραχονησίδων κλπ;

Πιστεύω ότι εμείς δεν θα χάσουμε από αυτό, αλλά δεν μπορώ να το προεξοφλήσω απολύτως. Σε κάποια ρύθμιση η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης ίσως να μην δικαιώνει απόλυτα την άποψη της Ελλάδας. Μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά είναι προτιμότερο να λυθεί το πρόβλημα και να τελειώσει αυτή η ιστορία της συνεχούς όξυνσης, με τεράστιες οικονομικές επιβαρύνσεις, με κινδύνους για ανθρώπινες ζωές.

• Η άποψη ότι θα πρέπει η τουρκική επιθετικότητα να συνδεθεί απολύτως με τις διαπραγματεύσεις ένταξης έχει εκφραστεί και από στελέχη της Αριστεράς. Συμφωνείτε σ’ αυτό;

Προφανώς όχι. Να το πω έτσι ευθέως. Και από συζητήσεις που έκανα με συντρόφους που τοποθετήθηκαν τελευταία, μου διευκρίνισαν πώς δεν εννοούσαν τη γενική ενταξιακή διαδικασία, εννοούσαν το ενεργειακό, τον φάκελο όπως το βάζει και ο Δ. Χριστόφιας κλπ. Για εμάς, να είναι η Ελλάδα αυτή που θα εμποδίσει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας είναι λάθος. Γιατί όπως μου είπε και κάποιος εκ των συντρόφων που τοποθετήθηκαν για την ενταξιακή πορεία, είναι προφανές ότι είναι δικαίωμα της Τουρκίας να θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε. Βλέπετε και την στάση του Δ. Χριστόφια και της Κυπριακής Κυβέρνησης πάνω στο ζήτημα αυτό. Παρ’ όλο που υφίστανται τα πάνδεινα, ας μου επιτραπεί η έκφραση, από την τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα, με πόση σύνεση αντιμετωπίζουν τα ζητήματα. Δεν νομίζω ότι χάνουν. Παρ’ όλο που είναι πολύ δύσκολη η επιτυχία ως προς τους στόχους που έχουν βάλει, δεν νομίζω ότι ο Δ. Χριστόφιας και η κυπριακή κυβέρνηση χάνουν από τις διαπραγματεύσεις.

• Και τα αδερφά κόμματα στην Τουρκία τι λένε;

Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι υπέρ του να στηριχθεί με όλες τις δυσκολίες και τις αντιφάσεις, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Διότι θεωρούν ότι αυτή η πορεία, με τις όσες δυσκολίες και κριτικές, είναι μια υπόθεση που σε μείζονα ζητήματα, που είναι ακόμη άλυτα στην Τουρκία, όπως ο εκδημοκρατισμός, η ανοχή, ο σεβασμός δικαιωμάτων, μειονοτήτων κλπ, μόνο ευεργετικά μπορεί να λειτουργήσει.

Η επόμενη ημέρα

Αρθρο Γιάννη Μπαλάφα στην ΑΥΓΗ

Σοβαρή εκλογική υποχώρηση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Κρίση στις σχέσεις Συνασπισμού - ΣΥΡΙΖΑ. Παραίτηση και ανάκλησή της από τον Αλέκο Αλαβάνο. Τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος διερωτώνται, θυμώνουν, αναμένουν. Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα, είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε πολιτικές απαντήσεις, να προχωρήσουμε σε μέτρα και ενέργειες. Γρήγορα, συντεταγμένα, με σκέψη και συλλογικότητα.

Αμεσα, να ολοκληρώσουμε τις συζητήσεις μας και να προχωρήσουμε σε συμπεράσματα με συνεκτίμηση όλων των απόψεων, χωρίς απολυτότητες, περιχαρακώσεις τασικές και υποκειμενισμούς. Να επιδιώξουμε μια σύνθεση προωθητική.

-Με συνείδηση της δυσκολίας να εντοπίσεις το κύριο, θα ξεχώριζα ως πρώτη προτεραιότητα, να γίνει πιο σαφές και πιο αναγνωρίσιμο το πολιτικό και προγραμματικό στίγμα με το οποίο απευθυνόμαστε στην κοινωνία. Το στίγμα μιας σύγχρονης αριστερής δύναμης, που είναι δημοκρατική και ριζοσπαστική, ανανεωτική και συνεχώς ανανεούμενη. Αυτό σημαίνει βελτιώσεις και προσαρμογές στην πολιτική μας, ώστε να απαντάμε πειστικά με όραμα και ρεαλισμό στα προβλήματα. Δεν μας ταιριάζει η μιζέρια και οι φραστικοί βερμπαλισμοί στο όνομα μιας θολής αντισυστημικότητας.

Θέσεις, προτάσεις, επεξεργασίες περιμένει από εμάς ο κόσμος, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης και αυτή η απαίτηση αναδεικνύει τη σημασία της αξιοποίησης του προγράμματός μας.

Παράλληλα, οφείλουμε να επαναβεβαιώσουμε τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και τη σχέση του με το κόμμα μας. Με σοβαρότητα και χωρίς τετελεσμένα, με καθαρές, συντροφικές κουβέντες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θα διαλυθεί, ούτε θα αναδειχθεί σε «νέο πολιτικό υποκείμενο», ερήμην του Συνασπισμού και των άλλων συνιστωσών που τον συγκροτούν. Μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί ως πολιτική συμμαχία, που τον απαρτίζουν αυτόνομες πολιτικές συλλογικότητες και στην οποία συμμετέχουν επίσης και ανένταχτοι/ες σύντροφοι/ισσες.

-Μεγάλη σημασία στην κρίσιμη μετεκλογική συγκυρία έχουν τα μέτρα και οι πρωτοβουλίες που πρέπει να προωθηθούν, αφορούν άμεσα το Κόμμα, όμως έχουν και γενικότερη σημασία.

-Ανάμεσα σε αυτά ιδιαίτερη σημασία έχει μια εκτίμηση που πρέπει να γίνει για τη λειτουργία των τάσεων στο πλαίσιο του πολυτασικού κόμματός μας. Η στεγανοποιημένη λειτουργία των τασικών μορφωμάτων και η περιχαράκωση δεν λύνεται με διοικητικά μέτρα, όμως η κατανόηση της ύπαρξης του προβλήματος αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή του.

-Μια επίσης σημαντική πλευρά είναι η αυθεντική, κάθε φορά, έκφραση της θέλησης των μελών και των οργανώσεων του κόμματος. Απαιτούνται μείζονες τομές στη λειτουργία των οργάνων με κριτήρια επάρκειας, με συνεννόηση και πλουραλισμό, πέρα και πάνω από παραλυτικές ισορροπίες.

Η κρισιμότητα της κατάστασης ας είναι η αφετηρία για υπεύθυνες και τολμηρές πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, με πρώτη ευθύνη της ηγεσίας. Για να είναι η ήττα προσωρινή και η ανάκαμψη ορατή.

Για την «επόμενη ημέρα» στον ΣΥΝ

Δήλωση Γιάννη Μπαλάφα

Με υπευθυνότητα και αυτοκριτική διάθεση να προχωρήσουμε σε μια συνθετική εκτίμηση των αιτίων της πολύ σοβαρής υποχώρησής μας στις ευρωεκλογές και, ταυτόχρονα, με τις απαραίτητες διορθώσεις και αναπροσαρμογές στην πολιτική μας, να διατυπώσουμε και να προωθήσουμε τη συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση που θα απαντά στα οξυμένα προβλήματα των πολιτών, στις συνθήκες της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών

Δήλωση Γιάννη Μπαλάφα

Το εκλογικό αποτέλεσμα, που είναι πολύ κατώτερο από τις προσδοκίες και τους στόχους μας, πρέπει να γίνει αφορμή για μια συντεταγμένη και υπεύθυνη μελέτη για έναν σοβαρό προβληματισμό σε όλο το κόμμα.

Οφείλουμε να αναζητήσουμε, να αναδείξουμε και να διορθώσουμε πολιτικά και επικοινωνιακά λάθη και αδυναμίες που εξηγούν το πολύ χαμηλό εκλογικό ποσοστό.

Αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι να κλείσει η συζήτηση πριν ακόμα αρχίσει. Να περιχαρακωθεί, δηλαδή, ο καθένας και η καθεμιά από εμάς στις δικές του βεβαιότητες, στις δικές του ερμηνείες. Αντίθετα, πρέπει να συζητήσουμε για όλα χωρίς προκαταλήψεις και καχυποψίες.

Έτσι, θα μπορέσουμε να επανασυνδεθούμε με όσους απομακρύνθηκαν, να πείσουμε. Μπορούμε να επανακάμψουμε.

Σποτ για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα

Ενημερωτικό σποτ του syriza-webtv για τις Ευρωεκλογές 2009. Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα. Μιλάει ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΝ, υπεύθυνος θεμάτων Εξωτερικής Πολιτικής.

Για τη συνάντηση Χριστόφια-Καραμανλή

Δήλωση Γιάννη Μπαλάφα, μέλους της Π.Γ. και υπεύθυνου Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΝ

Αμέσως μετά τη συνάντηση Χριστόφια-Καραμανλή και τις δηλώσεις που ακολούθησαν, ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Π.Γ. και υπεύθυνος Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΝ, έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Κύπρο γίνεται σε μια κρίσιμη στιγμή, τόσο για την πορεία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, όσο και για τις σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου με την Τουρκία, αλλά και την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Οι δηλώσεις των δύο ηγετών, καθώς και οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που δόθηκαν, αναδεικνύουν, για άλλη μια φορά, τις δυσκολίες που υπάρχουν στη σταθερή προσπάθεια της κυπριακής ηγεσίας για την επανένωση του νησιού, στη βάση μιας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μια διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων.

Παράλληλα, οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν τη θέση των χωρών τους για υποστήριξη της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., μέσα από την κάλυψη από τουρκικής πλευράς των υποχρεώσεων που προκύπτουν από την ενταξιακή πορεία, ιδιαίτερα αυτών που έχουν σχέση με τη στάση της Άγκυρας απέναντι στη Λευκωσία.

Χωρίς να υποτιμούνται οι δυσκολίες, αλλά και απαράδεκτες συμπεριφορές της τουρκικής πλευράς, οι δύο χώρες πρέπει να μείνουν σταθερές στη θετική τους στάση ως προς την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Παράλληλα, θεωρούμε ότι στην παρούσα φάση απαιτείται από ελληνικής πλευράς η αποφασιστική στήριξη και συμπαράσταση προς τον κυπριακό λαό και την ηγεσία του».

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Η ΚΡΙΣΗ...

Oμιλία στην Πανελλαδική Σύσκεψη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (10-11-12 Απριλίου 2009)

Από τρεις αφετηρίες οφείλει να ξεκινά όποιος θέλει να προσεγγίσει, από πολιτική και αριστερή σκοπιά, τη συγκυρία.

Η πρώτη, είναι οι Ευρωεκλογές. Η μάχη των Ευρωεκλογών, η οποία θα είναι μια σκληρή δοκιμασία για το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Η δεύτερη, είναι η προγραμματική θωράκιση, το πρόγραμμα, που συνιστά το βασικό εφόδιο στην προεκλογική αντιπαράθεση. Tο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που διαμορφώθηκε συλλογικά, είναι ένα συνεκτικό σύνολο ουσιαστικών αλλαγών και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Είναι η προγραμματική πρόταση της πολιτικής συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας συμμαχίας συλλογικοτήτων αυτόνομων, από οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική άποψη, που μέσα από τη διαφορετικότητά της αναζητούν, κάθε φορά, τη συνισταμένη, τη σύνθεση, τον προωθητικό συμβιβασμό. Και αυτό εκφράζει και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η τρίτη αφετηρία, αναμφισβήτητα η πιο σημαντική, είναι η κρίση. Η παγκόσμια κρίση της νεοφιλελεύθερης μορφής του καπιταλισμού. Μια κρίση που σηματοδοτεί μια νέα ιστορική φάση, μια κρίση που τα αλλάζει όλα, που αλλάζει και εμάς.

Το κεντρικό ερώτημα της παρούσας και της επόμενης φάσης είναι πώς απαντά η Αριστερά στην κρίση!

Θεωρώ ότι η απάντηση της Αριστεράς για την αντιμετώπιση της κρίσης συγκροτείται από τρία αλληλένδετα και επάλληλα επίπεδα:

Το πρώτο, είναι η απόκρουση των συνεπειών της κρίσης. Είναι τα μέτρα που προτείνει η Αριστερά ενάντια στις απολύσεις, για την προστασία των ανέργων, για την αύξηση μισθών και συντάξεων, για την προστασία του κοινωνικού κράτους, για την επισφαλή εργασία, κ.λ.π. κ.λ.π. Πρόκειται για μέτρα – προτάσεις που διαμορφώνουν μια «ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης» και καταγράφονται αναλυτικά στους 19 προγραμματικούς στόχους του Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Το δεύτερο επίπεδο, αφορά στην ιδεολογική αντιπαράθεση με τους απολογητές του νεοφιλελευθερισμού. Από την πλευρά μας προβάλλουμε το κοινωνικό και το συλλογικό ενάντια στο ατομικιστικό και το εγωιστικό, προβάλλουμε το δημόσιο χώρο ενάντια στον αγοραίο οικονομισμό, όπου όλα ιδιωτικοποιούνται, ξεπουλιούνται και εξαγοράζονται.

Σήμερα, προβάλλουμε την ανάγκη και τη δυνατότητα για πολιτικές στην κατεύθυνση μιας δημοκρατικής – σοσιαλιστικής αλλαγής. Σήμερα μπορείς να προπαγανδίζεις πολιτικές που εκπέμπουν άρωμα ενός σοσιαλισμού του 21ου αιώνα, ενός σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία, για όλους και πάντα. Και το νέο και εντυπωσιακό είναι ότι σήμερα πια, που τα νεοφιλελεύθερα δόγματα απέτυχαν, κατά γενική ομολογία, σε ακούνε, προσέχουν τι λες, προβληματίζονται.

Το τρίτο επίπεδο περιλαμβάνει όλα όσα αφορούν σε μια «θετική διέξοδο από την κρίση». Δηλαδή, παράλληλα με τις επιπτώσεις της κρίσης και την προοπτική, οφείλουμε να υποδεικνύουμε και μια στρατηγική διεξόδου από την κρίση και μάλιστα θετικής διεξόδου.

Η δικιά μας Αριστερά δεν αδιαφορεί για το πώς πάει η οικονομία και η χώρα συνολικά. Ο ρόλος μας δεν εξαντλείται απλά να παρακολουθούμε την απαξίωση και την καταστροφή του παραγωγικού δυναμικού της χώρας σε συνθήκες γενικευμένης ύφεσης. Δεν θέλουμε να φτάσουμε στον «πάτο» και τότε να ξαναρχίσει η ανάκαμψη του παραγωγικού κύκλου με τους όρους του κεφαλαίου. Εμείς δεν είμαστε οπαδοί του «όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα»! Ούτε θεωρούμε ότι η κρίση είναι μόνο μια αφορμή για την ανατροπή του καπιταλισμού (στα λόγια, φυσικά!).

Γι΄αυτό αναζητούμε και προτείνουμε πολιτικές που οδηγούν στην ανάσχεση της κρίσης και την ανάκαμψη, μέσα από την αύξηση της ζήτησης με όρους πραγματικής οικονομίας.

Ορισμένοι διερωτώνται αν μπορεί να είναι «θετική» για τους πολλούς μια διέξοδος από την κρίση. Και τι σημαίνει «θετική διέξοδος».

Κατά τη γνώμη μου «θετική» μπορεί να χαρακτηρισθεί μια έξοδος από την κρίση, εφόσον, από τη μια πλευρά, μέσα από τη συνολική διαπάλη, έχουν κερδηθεί συνειδήσεις με τις ιδέες της Αριστεράς, έχουν κάνει βήματα μέσα στον κόσμο οι ιδέες και οι πρακτικές του κοινωνικού και του δημόσιου, της αλληλεγγύης και της αγωνιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και ταυτόχρονα, από την άλλη πλευρά, έχει γίνει κατορθωτό να προωθηθούν διαδικασίες και θεσμοί, μέτρα και πολιτικές αντινεοφιλελεύθερης λογικής, που – και αυτό είναι το πιο σημαντικό – δεν θα είναι αντιστρέψιμα, ή, τουλάχιστον, εύκολα αντιστρέψιμα.

Αναφέρομαι, εδώ, σε γενικευμένα και στοχευμένα επενδυτικά προγράμματα από πλευράς δημοσίου, σε διαμόρφωση πόλου χρηματοπιστωτικού που θα λειτουργεί με νέα κριτήρια και θα βρίσκεται υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, σε πέρασμα υπό δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο, δηλαδή εθνικοποιήσεις, φορέων που σχετίζονται με κοινωνικά αγαθά, όπως ενέργεια, νερό, επικοινωνίες κ.λ.π.

Αυτή η λογική, που σε ένα βαθμό εκφράζεται και στο Πρόγραμμα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, συνιστά, κατά τη γνώμη μου, τη διαλεκτική ενός δρόμου για ουσιαστικές αλλαγές, για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Αυτός είναι ο δημοκρατικός δρόμος για την πολιτικοκοινωνική αλλαγή, που θεωρεί τη δημοκρατία όχι μόνο μέσο αλλά και σκοπό.

Έτσι μπορείς να κερδίσεις κόσμο, να αντιπροσωπεύσεις, πολιτικά, σημαντικά τμήματα πολιτών, μπορείς να συμβάλλεις στην ανάπτυξη αγώνων, μπορείς να κερδίσεις και εκλογικά.

Έτσι διαμορφώνεται, μέσα στην κοινωνία, ένα ρεύμα πλειοψηφικό, αντινεοφιλελεύθερο και αντιδικομματικό, έτσι συγκροτείται μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με κεντρικό το ρόλο της Αριστεράς.

Αλλιώς δεν γίνεται, δεν θέλουμε να γίνει. Δρόμοι που δεν αναφέρονται ρητά στη δημοκρατική πλειοψηφική έγκριση, σε ένα πλαίσιο πολυκομματικό, δημοκρατίας και ελευθερίας για όλους, δεν πρέπει να μας συγκινεί, δεν πρέπει να είναι η επιλογή μας.

Η προώθηση του στρατηγικής σημασίας στόχου της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, σχετίζεται άμεσα με τις σχέσεις της Αριστεράς με τον λεγόμενο «σοσιαλιστικό χώρο», δηλαδή με τον κόσμο που μέχρι σήμερα καλύπτει η σοσιαλδημοκρατία. Πρόκειται για τους πολίτες που, όπως είπε στην εισήγησή του ο Αλ. Τσίπρας, «βλέπουν την ηγεσία τους να πατάει σε δύο βάρκες».

Είναι περιττό, ίσως, να επαναλάβουμε ότι η σοσιαλδημοκρατία, ιδιαίτερα τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες, έχει «μπατάρει» δεξιά, ότι προώθησε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ιδιαίτερα όταν ανέλαβε κυβερνητικούς ρόλους, ότι έχει υποστεί σημαντική μετάλλαξη.

Όμως, σήμερα, υπάρχει μια αλλαγή. Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη κρίση αυτών ακριβώς των νεοφιλελεύθερων δογμάτων.

Τι θα πούμε, εμείς; Ότι καλώς όλος αυτός ο κόσμος βρίσκεται εκεί, δηλαδή στο σοσιαλδημοκρατικό χώρο; Ότι εκεί μέσα, παρά την κρίση, δεν συμβαίνει τίποτε; Πώς θα εξηγήσουμε τότε την περίπτωση Λαφονταίν στη Γερμανία; Την περίπτωση Μελανσόν στη Γαλλία. Ανάλογες διεργασίες στην Ιταλία;

Οι αντιφάσεις διαπερνούν, δεν γίνεται αλλιώς και αυτόν τον χώρο. Ας αφήσουμε, λοιπόν τους αφορισμούς. Αυτός ο χώρος μας ενδιαφέρει. Από αυτήν την άποψη συμφωνώ με την πρόταση των 5 σημείων που απηύθυνε ο Αλ. Αλαβάνος προς το ΠΑΣΟΚ, την ηγεσία, αλλά και τη βάση του, για κοινές δράσεις ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Συμφωνώ, γιατί οι προτάσεις αυτές προσκαλούν και προκαλούν από θέσεις ηγεμονίας, αυτοπεποίθησης, αυτονομίας και προγραμματικής επάρκειας. Και επομένως, ορθώς γίνονται.

Και μια τελευταία αναφορά, για το «σοσιαλισμό».

Στις προγραμματικές μας επεξεργασίες είναι παρόν το όραμα, αυτή η νοσταλγία του μέλλοντος. Συγκεκριμενοποιείται, μάλιστα, αυτή η οραματική θεώρηση. Μιλάμε για τη σοσιαλιστική προοπτική. Για το σοσιαλισμό.

Συχνά, πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, γίνεται αναφορά στο «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα». Και αυτό σε αντιδιαστολή με πολλές από τις εμπειρίες του 20ου αιώνα.

Δεν αναφερόμαστε, φυσικά, σε άρνηση των μεγάλων κατακτήσεων και της μεγάλης συνεισφοράς των σοσιαλιστικών εγχειρημάτων του προηγούμενου αιώνα. Δεν σβήνεται αυτή η έφοδος στον ουρανό, στο όνομα των πιο ευγενών στόχων για την ανθρώπινη εξέλιξη.

Σήμερα, όμως, στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα, πρέπει και μπορούμε να μιλάμε για υπέρβαση της παράδοσης και της Δεύτερης και της Τρίτης Διεθνούς και των επιγόνων τους.

Και αυτό σημαίνει αντίθεση στον κρατισμό, σημαίνει δημοκρατία και ελευθερία για όλους και όχι εργαλειακή χρήση τους, σημαίνει, παράλληλα, τάση για ισότητα και όχι εξισωτισμός στο κατώτερο σημείο, σημαίνει αξιοποίηση της ρυθμιζόμενης αγοράς ως χρήσιμο εργαλείο και όχι εξοβελισμός της, σημαίνει επιλογή της μη βίας για την προώθηση των κοινωνικοπολιτικών μας στόχων.

Σοσιαλισμός, λοιπόν, του 21ου αιώνα! Στους στόχους, στο περιεχόμενο, στα μέσα. Και ας μην αντιγράφουμε αποτυχημένα εγχειρήματα. Ας αναζητήσουμε το νέο, το ρηξικέλευθο, το πραγματικό επαναστατικό για την εποχή μας!

(*) Το άρθρο αυτό είναι, ουσιαστικά, η ομιλία του Γιάννη Μπαλάφα στην Πανελλαδική Σύσκεψη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (10-11-12 Απριλίου 2009).

Μέρες Δεκέμβρη 2008: Το μέλλον είναι εδώ!

Πέρασαν ήδη τρεις μήνες. Διάστημα αρκετό για να ξαναδούμε με το πλεονέκτημα της απόστασης, δηλαδή με πιο ψύχραιμη ματιά, τον εκρηκτικό Δεκέμβρη του 2008. Φυσικά, η ματιά είναι υποκειμενική και βιωματική και συνοδεύεται από την απόπειρα κάποιων γενικεύσεων.

- Για πολλούς το καζάνι έβραζε πολύ πριν από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου. Η οικονομική κρίση, οι μισθοί που δεν φτάνουν, τα νοικοκυριά που ζορίζονται, τα δάνεια που δεν μπορούν να εξοφληθούν. Οι απολύσεις, η ανεργία μέσα την οικογένεια, στη διπλανή πόρτα, στον κοινωνικό περίγυρο. Και όλα αγοράζονται και πωλούνται. Ο αγοραίος οικονομισμός ζει και βασιλεύει.

Και από κοντά η πολιτική. Βρωμιά. Δύο κόμματα αναξιόπιστα. Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων που δεν ασφαλίζει τους εργαζόμενους. Υπουργοί, ένας, δύο, τρεις, τέσσερις, ξεπουλάνε τη δημόσια γη. Διαφθορά, σήψη και συναλλαγή. Κρίση τεράστια του πολιτικού.

Η ζωή στις πόλεις, στις μεγαλουπόλεις, στην Αθήνα, προβληματική. Μπετόν κι άλλο μπετόν, πράσινο μηδαμινό, ασφυξία και θόρυβοι που δολοφονούν.

Και η ανομία γενικευμένη. Η αυθαιρεσία, η παρανομία στο φουλ. Αρκεί να πληρώσεις. Για να κάνουν τα «στραβά μάτια», για να το νομιμοποιήσεις. Την εικόνα συμπληρώνει μια κυβέρνηση ανίκανη και επικίνδυνη που έχει προκαλέσει μη αναστρέψιμη φθορά στο εσωτερικό των κρατικών μηχανισμών. Η κατάτμηση και ο κατακερματισμός της κοινωνίας δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Οι αξίες είδος εν ανεπάρκεια!

Αν όλα τα παραπάνω αφορούν, στην ουσία, όλη την ελληνική κοινωνία, είναι τα νέα παιδιά, οι νέοι άνθρωποι, οι πιο ευαίσθητοι δέκτες, που βιώνουν τραυματικά αυτό το γενικό ξεχαρβάλωμα.

Είναι παιδιά των αρχών του νέου αιώνα, που ο ανταγωνισμός μπαίνει στη ζωή τους από το νηπιαγωγείο, που το άγχος για το αύριο τους το ενσταλάζουν από το δημοτικό. Είναι τα παιδιά των μητροπόλεων, που δεν έχουν παίξει σε χώμα, που καταπίνουν τόνους βίας καθημερινά σε κάθε τους βήμα και μια overdose βίας μέσω τηλεόρασης αν δεν έχουν χορτάσει. Τα ναρκωτικά τους πολιορκούν, στην παρέα μετράνε θύματα και φίλοι τους, πιθανότατα και οι ίδιοι, πλακώνονται κάθε Κυριακή στο γήπεδο.

Μέσα σ΄αυτό το ζοφερό τοπίο, μια σφαίρα, από το περίστροφο ενός οργάνου της τάξης (!), κόβει το νήμα της ζωής ενός 15χρονου. Αλέξης Γρηγορόπουλος, νεκρός!

Η εν ψυχρώ δολοφονία, η προαναγγελθείσα, στην ουσία, εκτέλεση, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Λίγες ώρες μετά, χιλιάδες νέοι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους. Με πρώτους τους συνομήλικους του Αλέξανδρου. Τι πιο φυσιολογικό από αυτή τη μαζική έκρηξη της οργής, του θυμού, της αγανάκτησης, από αυτή τη γνήσια έκφραση του πένθους για το αδικοχαμένο παλικαράκι.

- Αυτό που εντυπωσίασε και εντυπωσιάζει είναι η συνέχεια. Για πολλές μέρες γινόμαστε μάρτυρες, αλλά και συμμέτοχοι, ενός πρωτόγνωρου για τις τελευταίες δεκαετίες κοινωνικού ξεσπάσματος. Μπορούμε να μιλάμε για μια ιδιότυπη νεανική, ιδιαίτερα, εξέγερση, για ένα εξεγερτικό κύμα.

Το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό των ημερών της εξέγερσης είναι ένα «τσουνάμι» που βροντοφώναξε «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ»!

Και ήταν η κινητοποίηση μαζική, αυθεντική, αυθόρμητη, οργισμένη.

Στην πρώτη γραμμή, πρωταγωνιστές αυτού του «φτάνει πιά!», ήταν οι μαθητές. Οι μαθητές που νοιώθουν ότι «τους κλέβουν το μέλλον». Οι μαθητές με τη φαντασία τους και την ευαισθησία τους, την αγνότητα και την ορμή τους. Που ένοιωσαν και στο δικό τους σώμα τη σφαίρα που δολοφόνησε τον Αλέξανδρο. Γι΄αυτό ξέσπασαν στους αστυνομικούς, στα αστυνομικά τμήματα, σε ότι αντιπροσώπευε γι΄αυτούς – άμεσα και χειροπιαστά – την κρατική βία, την καταστολή.

Γι΄αυτό η παρουσία συνοδεύτηκε από την εμφάνιση μιας μαζικής, συλλογικής έκφρασης βίας από πλευράς των νέων παιδιών. Που έριξαν πέτρες, που έσπασαν ακόμα κάποιες βιτρίνες τραπεζών, ενώ την ίδια ώρα πρόσφεραν λουλούδια στους σιδερόφρακτους διώκτες τους έξω από την ΓΑΔΑ.

Ίσως πολλοί από εμάς τους μεγαλύτερους, που έχουμε γαλουχηθεί σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, να θεωρούμε υπερβολικές και λανθασμένες ορισμένες από τις εκδηλώσεις των νέων παιδιών.

Όμως ας σκεφτούμε ότι αυτά τα παιδιά, σε μεγάλα ποσοστά, νοιώθουν ότι είναι ανήμπορα μπροστά σε ένα ασφυκτικό κοινωνικό μέλλον και ένα υπαρξιακό αδιέξοδο, που επιβάλλει η οικονομική κρίση, το τραπεζικό πλιάτσικο και τα στερεότυπα μιας οικογενειακής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Ο Δεκέμβρης δεν έμεινε μόνο στις κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας. Μεταφέρθηκε στις γειτονιές, πέρασε στο εσωτερικό του κοινωνικού σώματος, μπήκε μέσα στις οικογένειες, πυροδότησε συζητήσεις, κερδίζοντας μια ισχυρή νομιμοποίηση μέσα στο κοινωνικό σώμα.

Μιλώντας για την εξέγερση του Δεκέμβρη δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την παρουσία δίπλα στους μαθητές, κατηγοριών νέων που βιώνουν την ανεργία και την επισφάλεια, που είναι αποκλεισμένοι της κοινωνίας, όλους όσους πιστεύουν ότι θα ζήσουν χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές.

Ας ξεπεράσουμε, λοιπόν, το ξάφνιασμα και την έκπληξη. Μέσα στην κοινωνία διαμορφώνεται ένα δυναμικό διαμαρτυρίας, που αγγίζει σημαντικά τμήματα της νεολαίας, αλλά και των φτωχότερων, νεώτερων ηλικιακά, εργατικών στρωμάτων. Η εμφάνισή του δεν είναι δυσεξήγητη. Και αυτό το δυναμικό, όταν υπάρξει μια θρυαλλίδα, ξαφνικά παίρνει φωτιά και ταράζει με τη δράση του μια πόλη ή μια χώρα.

Ως προς τις μορφές οργάνωσης, δημόσιας έκφρασης και δημόσιας δράσης, αυτές υπερβαίνουν πολύ συχνά, τους παραδοσιακούς τρόπους του ασκείν πολιτική και αγνοούν το θεσμικό πολιτικό σύστημα.

Αυτό το φαινόμενο έκανε την εμφάνισή του τις μέρες του Δεκέμβρη. Η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια, ο θυμός και η δολοφονία του Αλέξανδρου οδήγησαν στους δρόμους χιλιάδες νέους. Μαζικά, ενωτικά, ειρηνικά.

- Όμως, θα εθελοτυφλούσαμε αν δεν βλέπαμε και τη δράση, την ίδια περίοδο, ομάδων που έλκονται από τη βία, που έχουν θεοποιήσει τη «μάχη των δρόμων» και οι οποίες είναι υπεύθυνες για τις μεγάλης κλίμακας καταστροφές που προκλήθηκαν στο κέντρο, ιδιαίτερα, της Αθήνας. Οι ομάδες αυτές – αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, κουκουλοφόροι, «μπαχαλάκηδες» ή όπως αλλιώς μπορούν να χαρακτηρισθούν – δεν ομαδοποιούνται με τις δράσεις των μαθητών. Αντίθετα, κινήθηκαν με αγριότητα, προσπαθώντας να παίξουν, αυθαίρετα και με τον τσαμπουκά τους, το ρόλο της «πρωτοπορίας». Αδιαφόρησαν για το άσυλο και τις επιλογές του κινήματος και για μια ακόμη φορά αναγόρευσαν σε επαναστατική πράξη τις καταστροφές, το πλιάτσικο, τις φωτιές, το «φετιχισμό της βίας» συνολικά.

- Ο Συνασπισμός και συνολικά η ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά στάθηκαν σταθερά στο πλευρό του κινήματος των μαθητών και των νέων. Κατέβηκαν μαζικά, υπεύθυνα, ενωτικά στους δρόμους. Συμμετείχαν χωρίς να καπελώνουν. Ήταν σε επαφή με τις ανησυχίες και τα αισθήματα των νέων ανθρώπων, προτείνοντας, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, αιτήματα, πρακτικές, διεξόδους.

Ταυτόχρονα, ο Συνασπισμός εκδήλωσε ξεκάθαρα την αντίθεσή του σε βίαιες και καταστροφικές ενέργειες και στους υπεύθυνους γι αυτές. Για την ανανεωτική Αριστερά οι εμπρηστές και οι καταστροφείς, ανεξάρτητα πως επενδύουν τις πράξεις τους, εξυπηρετούν τους μηχανισμούς της καταστολής και την προσπάθεια να συκοφαντηθεί το κίνημα. Με τις ενέργειές τους στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στη δημοκρατική ομαλότητα.

Απέναντι στο κίνημα των νέων, αλλά και στη στάση του Συνασπισμού, διαμορφώθηκε ένα μπλοκ στο οποίο συμμετείχε η κυβέρνηση, το ΛΑΟΣ, το ΚΚΕ, ο δήμαρχος Αθηναίων και ένα τμήμα τηλεδικαστών. Επιτέθηκαν στους νέους ανθρώπους, τους συκοφάντησαν, τους ταύτισαν αυθαίρετα με τις καταστροφές και τη βία.

Ειδικότερα το ΚΚΕ, επέλεξε να συμμαχήσει με την «ομαλότητα», να στηρίξει την κυβέρνηση, να αντιμετωπίσει με πρωτοφανή καχυποψία την εξέγερση των νέων. Γιατί η δράση της νέας γενιάς δεν ταιριάζει με τις αναλύσεις του, γιατί αδυνατεί να παρακολουθήσει τις νέες μορφές έκλυσης ριζοσπαστικής ενέργειας.

Η στάση των παραπάνω δυνάμεων απέναντι στους εξεγερμένους νέους, τις οδήγησε σε μια επίθεση συκοφαντίας απέναντι στον Συνασπισμό και την ηγεσία του. Γιατί ο Συνασπισμός δεν μιλάει για «κακομαθημένα παλιόπαιδα», αλλά για κοινωνικά αίτια και φαινόμενο κοινωνικό, που το διαχωρίζει από τα σπασίματα, τις φωτιές και τις φωτιές. Γιατί ο Συνασπισμός υπερασπίζεται με συνέπεια τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ο Συνασπισμός αγωνίζεται ενάντια στην αδικία, στις άδικες πολιτικές, στην αναισθησία του πολιτικού συστήματος. Δεν αγωνίζεται ενάντια σε βιτρίνες, ενάντια σε αυτοκίνητα, ενάντια στην περιουσία συμπολιτών μας και ενάντια στα δημόσια κτίρια τα οποία υπερασπιζόμαστε ως συλλογική περιουσία.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι απέναντι στη βία. Από όπου κι αν ασκείται.

Παράλληλα, ο Συνασπισμός, θέλοντας να συμβάλλει σε μια θετική προοπτική και διέξοδο, διατύπωσε και προώθησε μια σειρά θετικούς στόχους αλλαγών, που δίνουν μια ελπίδα στην ελληνική νεολαία και στην ελληνική κοινωνία. Ανάμεσα σ΄αυτούς, μέτρα για την αναδιοργάνωση, σε δημοκρατική κατεύθυνση, των Σωμάτων Ασφαλείας, μέτρα για την εκπαίδευση και την έρευνα, μέτρα, ιδιαίτερα, για τους νέους και τις νέες.

Οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη διέγραψαν μια εντυπωσιακή τροχιά, που άφησε έντονο το αποτύπωμά της, πρώτα απ΄όλα στις συνειδήσεις χιλιάδων νέων ανθρώπων.

Βεβαίως, τα αδιέξοδα δεν ξεπεράστηκαν. Οι προσπάθειες και οι αγώνες θα συνεχιστούν. Μαζικά και ενωτικά. Για την παιδεία, τα δικαιώματα, την ίδια τη ζωή.

- Σε αντίθεση με την προοπτική της μαζικής, ενωτικής και ειρηνικής προοπτικής, τους μήνες που ακολούθησαν το Δεκέμβρη, παρατηρείται μια κλιμάκωση της βίας. Μιας βίας τυφλής και δολοφονικής, με συχνή χρήση όπλων.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι δραστηριοποιούνται επικίνδυνες ομάδες, που εντάσσουν στη δράση τους καθαρά τρομοκρατικές πράξεις, θεωρώντας ότι πυροβολώντας κάποιους αστυνομικούς συμβάλουν στην αλλαγή της κοινωνίας.

Παράλληλα, είναι πλέον δεδομένο ότι ανάλογες πρακτικές προωθούν και ακροδεξιές, φασιστικές ομάδες.

Μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι ακολουθείται από διάφορες πλευρές μια στρατηγική έντασης. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και ορατοί. Πρόκειται για ένα πυρηνικό όπλο ενάντια στη δημοκρατική ομαλότητα. Δεν επιτρέπεται οποιοσδήποτε εφησυχασμός και υποτίμηση.

Η Αριστερά, όλοι οι δημοκράτες, οφείλουν να ορθώσουν ένα μέτωπο κάθετης αντιπαράθεσης με τη βία και την τρομοκρατία. Ενάντια στην προωθούμενη αυταρχικοποίηση της δημόσιας ζωής, στο όνομα της ασφάλειας. Για την προστασία και ενίσχυση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

- Ο Δεκέμβρης μας έδωσε, πέραν των άλλων, μια καλή αφορμή να σκεφτούμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος αλλάζει, ότι βεβαιότητες καταρρέουν, ότι διανύουμε μια μεταβατική τάση, με πολλούς κινδύνους, αλλά και δυνατότητες.

Εδώ αναδεικνύεται ο ρόλος των αριστερών, των δημοκρατών, όλων όσων υψώνουν τις σημαίες της ελευθερίας και της ισότητας.

Οφείλουν να ξεπεράσουν αγκυλώσεις του παρελθόντος. Να αξιοποιήσουν σύγχρονα ερμηνευτικά εργαλεία. Να σκύψουν ιδιαίτερα στις νέες γενιές, στο μέλλον τους. Να βοηθήσουν να υπηρετήσουν αυτές οι γενιές τον πολιτισμό της δημοκρατίας και να μην υποστούν μια ακόμη οδυνηρή ήττα και διάψευση των προσδοκιών τους.

Η διέξοδος που θα υπάρξει, γιατί θα υπάρξει διέξοδος, να είναι όσο γίνεται πιο δημοκρατική και κοινωνική και όχι αντιδημοκρατική και αυταρχική.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους μας!