Πώς θα θυμάμαι το σύντροφο Λεωνίδα Κύρκο

Του Γιάννη Μπαλάφα
«Πέθανε ο Λεωνίδας, ο Λεωνίδας Κύρκος…».

Η φωνή του Δημήτρη τρεμουλιαστή, στο τηλέφωνο.

Αμέσως μετά το ξάφνιασμα, με τη θλίψη να κυριαρχεί, δύο – τρεις εικόνες ξεπηδούν από το παρελθόν. Τις καταγράφω…..στη μνήμη του:


Εικόνα πρώτη: Ιούνιος 1984, Ευρωεκλογές. Ο Λεωνίδας μιλάει στη συγκέντρωση του ΚΚΕ Εσωτερικού στο Σύνταγμα. Λόγος άμεσος, χειμαρρώδης, συναρπαστικός. Κομψός, με το εκρού κουστούμι του.  «Ζήλεψα»…….πολιτικά εκείνη την ομιλία. Όταν στο ΚΚΕ – και όχι μόνο – βιώναμε τη μεταβατική περίοδο από τη μπρεζνιεφική στασιμότητα στη γκορμπατσοφική ελπίδα.